Спортот е исклучително важен за организмот, а телесната активност на децата е неизоставна за неговиот физички и психички развој.
Децата низ телесната активност и спорт учат за важноста на вежбањето, прифаќањето на предизвици, спортски дух, но и за тоа како соработката е важна поради постигнување на заедничка цел. Родителите често се двоумат за тоа кој спорт е примерен за детето, а иако понекогаш децата сами си кажат што ги влече, неопходна е родителската помош во изборот за спорт.
Тончи Радишиќ, професор за телесна култура и водител на спортско училиште, нагласува дека за правилен развој на детето му се препорачува занимавање со спорт. Спортовите може да се поделат на самостојни (тенис, пливање, атлетика, боречки спортови) и групни (фудбал, кошарка, хокеј).
-Во период на нагло растење,за да се избегнат деформитетите на 'рбетот (кифоза, лордоза и сколиоза) тие болки во колената и зглобовите, би требало да се занимаваат со активност која како примарна цел има развој на мускулатурата како таа би можела да го следи забрзаниот раст на коски. Пливање, по можност различни стилови, одлично е за сите наведени бидејќи учествува со околу 95% различни мускули и сите тие се движат со сила на сопственото тело без помош на надворешни фактори - појаснува професорот.
Со пливање децата може да почнат да се занимаваат од 6 година. Понекогаш при тој избор на спорт е важно да се земе предвид дали детето има хронична болест како астма, бронхитис или алергија на прашина и слично. Во таков случај видот на физичка активност треба да се прилагоди.
-За астма се идеални пливање, ватерполо и веслање бидејќи влагата помага во развој на дишниот состав. Децата со такви здравствени тешкотии секако би требало да избегнуваат затворен спорт, каде е голем делот на прашина и помалку кислород-вели проф. Радишиќ.
Единствен исклучок е хокејот бидејќи на лед нема прашина, па тој спорт е добар. За децата кои страдаат од дишни тешкотии одлично е и скијањето, но тука се важни и добрите моторички способности.
Што се однесува до периодот, кога треба да се почне со некој спорт, Рдишиќ вели дека неговата препорака за најмалите деца е универзална спортска школа, каде се става акцент на целокупниот развој пред се моторички, а потоа и на емоционални и спцијални потенцијали.
Тоа се трчање, скокање, фрлање, лазење, и тркалање низ многуаголници со елементи на гимнастика, атлетика, фудбал, кошарка, одбојка, ракомет ... и слично. На тој начин на децата во период во градинка им се овозможува задоволување на потребите за игра, усвојување и усовршување на моторичките знаења.
-Гимнастиката со атлетиката е џудо „база“ на која може да се доградува избраниот спорт. Важно е детето моторички сестрано да се развие (координација, флексибилност, брзина, сила, ритам), вели Радишиќ.
Околу 9 година децата се подготвени за џудо, карате и taekwondo бидејќи добро развиваат флексибилност, рамнотежа и координација. Од 10 година се препорачува да се почне со кошарка, одбојка или ракомет бидејќи тука се развива брзина, прецизност, координација и агилност. Помеѓу 9 и 12 години најчесто се зацврстува желбата за конкретен спорт, а после 12-та година важно е да им се помогне да не се откажат од тренинг.
-Се препорачува подоцна да се почне со фрлачки атлетски дисциплини, трчање на средни и долги патеки, ватерполо, велосипедизам, кревање тегови, бокс, куглање и скијачко трчање-објаснил професорот.
Концентрација
Предучилишните деца уште немаат развиена концентрација, па не треба да се ставаат во спортови со комплицирани правила. Дури кога тргнат во училиште тие се подготвени на организирана активност, а се препорачува со неконтактни спортови (атлетика, скијање, гимнастика, тенис или пливање).
Веслање подоцна
Веслањето не е добро да се почне прерано бидејќи тоа е циклички спорт на долготраење т.е. аеробна издржливост и често се повторуваат истите движења. Се препорачува да се почне на 12 години, кога локомоторниот систем е доволно зрел да поднесе терети.
