Душава ко вреќичка чај ми е

Добивај вести на Viber

Да сме во азбука

ти моето А би бил

или бројот 1

во низата до бесконечност

а во приказна да бевме

ти би дојавал на бел коњ

и би се искачил до трети спрат

а јас ќе те чекам со колач од вишни

тукушто изваден од рерна

да сме песна

ах, песна да бевме

сите љубовници наизуст би не’ знаеле

и серенади на саканите би им пееле

да бевме

ете ти вода да беше

јас карпа ќе се сторев

и ќе те оставев да се смириш покрај мене

дур со сета сила ме удираш

без да трепнам

без да се изронам

ти и јас

ти и јас силни да бевме

универзум свој ќе имавме

и своја планета ќе закуќевме

во неа дом ќе ти направев

и таму ќе те чекав

тогаш кога за мене спремен ќе беше

оти сега другаруваш со времето

не знаејќи оти ние скарани одамна сме

ниту јас него, а ни тоа мене ме есапи

ете токму така

ко деца сме си се налутиле

и со кренати носеви се одминуваме

ниту тоа-времето за мене време има

а ниту пак јас трпение за него

љубов моја

да бевме ти и јас на иста патека

до мене

од левава страна сонце ќе ме грееше

а на твојата десна

мојата сенка ќе се одмараше

ти

ти и јас

изгубени и најдени за повторно да се изгубиме

те гушкам и силно те стискам за да не боли

тагава да ми мине

и од срце да се исплачам вечерва

оти душава

душава ко вреќичка чај ми е

попарена, љубов моја...попарена