не е љубов чупче ако не се караш и да премолчуваш ко да не се случило нештото
не е љубов да ја ведниш глата демек се сложваш
а внатре во затворената уста лоши зборој да се прпелкаат
не е љубов да се прајш оти ништо не ти пречи
и оти што и да е, ти простум ќе го миниш
лажењето љубов не е ниту пак некогаш ќе биди
викај!
викај и карај се ако нешто не ти чини
да крениш џева
да се искараш со него
и ич да не ти е гајле да си кажиш
и отров во душата да не збираш
оти еден ден и ти и тој ќе се задушите од изголтани зборој
и ќе се отруете од бесот кој сте го збирале
оти еден ден ко лавина се’ низ планина ќе тргни
и нема тука сопирачка
нема усул поќе
оти полоша лавина од куп грди зборој нема чупе
зато не чувај бес во себе
и нему да му кажиш да не ти ќути и да не ти се плаши ич
и да викате еден на друг
да си олесните на душите
и зло во себе да не збирате
и да се искарате страшно не е
дур навечер заедно си легнувате
и лице в лице свртени заспивате
а дланките една во друг ви се пикнати
и здивојте ви се мешаат
не е љубов ако не се караш
ами љубовта широка и голема
е знае да простува и да се извинув
а знае покорно на колена да падни
и знае глата гордо горе да ја крени
ама љубов не е ако се молчи
и не е љубов ако во очи се гледа и се лажи
не е љубов ако зад насмевката песјаците ги остриш
ниту ако зад милиот збор сабји криеш
не е љубов ако медовина подаваш со раце во отров натопени
пиле
чупе мое
љубов е кога вистината од уста ти се тркала
и тогаш кога знаеш дека скапо ќе те чини
љубов е кога ќе го пуштиш да си оди
оти знаеш дека среќа нема да му дојсиш
љубов е кога ќе му поможиш да те заборај
иако ти цел живот ќе го памтиш
љубов е кога срцето ќе му го дадеш
неосетно за да не му стои во умот дека мора да го пази
и кога еве вака песна ќе му напишиш
со надеж оти ќе знај и ќе препознај
пиле мое, чупче мое убо
не е љубов ако во неа те нема
ниту пак ти си ако љубов во себе не носиш
и кратко е времето пусто
целиот живот кус е
та секогаш ти фали уште една година или две
уште барем еден миг за ова или она да напрајш
зато љубовта не мери ја и на кантар не клавај ја
и дај му ја ко шо во тебе седи
без да ја украсуваш и пакуваш
ете така шлапни му ја в лице
со гушкање и бакнеж и признај му оти терсенe си
и таква ќе бидиш
ама оти се’ шо ќе напрајш со душа ќе е
и со сето срце внатре
оти тоа љубов е, пиле мое
тоа љубовта е
За Женски Магазин, поетесета Ана Бунтеска
