„Совршената љубов го исклучува стравот. Таму каде љубовта постои, нема барања, очекувања, зависност. Јас не барам да ме направиш среќен, мојата среќа не зависи од тебе. Ако мораш да ме напуштиш, нема да ми биде жал за себе, ми годи твоето друштво, но јас не се врзувам за тебе. Јас уживам во твоето друштво на темел на независноста - не уживам јас во тебе, тоа е нешто поголемо и од тебе и од мене, нешто што открив, некоја вид симфонија, некој вид оркестрар кој свири во твое присуство.
Но, кога ќе си заминеш од мене, оркестарот не престанува да свири. Тој оркестар има богат репертоар и музиката не престанува да свири.“
Антони де Мело, „Симфонија на совршенатаљубов“
Насловна фотографија, Александар Колов
