Животна училница // Приказни
“Те сакам до небото и назад”
Има ли мерка за љубов?
знае ли некој како
љубовта се мери
еве, децата велат
“те сакам до небото и
назад” оти небото во детскиот ум
е бескраен
и некогаш се прашувам
дали душата е поголема
од небото
та ми се чини оти мора да
е
оти во неа и небо збира
сосе облаци и ѕвезди
и сиот дожд
сосе грмотевици и молњи
а сепак поубаво ми звучи
она “до небото и назад”
оти тоа барем знам колку
чисто е
и оти тоа, детското небо
е поголемо од душата на
возрасните
и затоа никому не
верувам
ама баш никому дека ме
сака со кажана мерка
небаре љубовта штоф е
па од неа одело ќе
скроиме
или свечен фустан за
забава
небаре љубовта течност
е та од неа ќе ги наполниме
чашите
за живели со непознати
да правиме
небаре љубовта храна на
трпеза е
та како на скап коктел
ќе боцкаме и пребираме
детската љубов
таа кај тебе сакам да ја видам
да ги рашириш рацете
па да се премислиш и угоре да ги крениш
и со чист глас да кажеш
“те сакам Ано до небото и
назад”
и да се смееме небаре
шега е
а и обајцата да знаеме
колку вистина има во
детското поимање на
љубовта
колку вистинска љубов во
неколку збора е збрано
оти ко ќе не’ нема
душата на истото тоа
небо заминува
токму на она, детското
небо
она небо до кое љубовта
ми оди
и повеќе не се враќа
За женски магазин, поетесата Ана Бунтеска