Дали би поверувале ако ви кажеме дека порано бил жена: Денес Александар живее како маж и има девојки
Неговото име е Александар Сич (24) и живее во Нови Сад, по професија е физиотерапевт, фитнес тренер и келнер, а моментално спроведува онлајн тренинг сесии за своите клиенти. Многумина кои го познаваат немаат поим дека Александар е роден како жена.
„Живеев туѓ живот“
Александар се сметал себеси за момче бидејќи бил свесен за себе, но она што го довело во заблуда е девојчето кое го видел во огледалото.
„Многу рано беше моментот кога сфатив дека се чувствувам поинаку, кога ја добив првата свест за себе и за моето постоење, можеби околу пет или шест години. Кога си дете, всушност немаш чувство дали е машко, женско и такви поделби, само треба да си играш со кој сакаш и што сакаш. Не криев од моите родители како се чувствувам затоа што не го гледав тоа како нешто што потенцијално треба да се скрие. Моите родители секогаш ми даваа слобода да се потстрижам и да се облекувам како што сакам и се дружам со кој сакам. Во тинејџерските години бев многу несреќна бидејќи моето тело се развиваше во друга насока од онаа што сакав и мислев дека сум целосно изгубена причина. Тоа чувство на живеење туѓ живот, мислам дека никогаш нема да можам да го кажам некому“, вели овој млад човек.
Како што растел, тој сакал и одразот што го гледал во огледалото да биде изгледот на личноста што ја чувствувал внатре. Решил и физички да стане маж.
„И јас сакам да изгледам како маж“
Во периодот кога Александар решил физички да се пресоблече, низ тоа што го чека поминале мал број луѓе од Србија, па немало кој да го посоветува и да му посочи сѐ што е важно. Сепак, оскудните информации не го поколебале во неговата намера.
„Мојата транзиција ја започнав на 19 години, немав од кого да слушнам или видам искуство поврзано со целата таа приказна. Некаде на интернет прочитав за мајорот Хелена и таму ги добив првите информации за тоа каде може да се обратам и како изгледа почетниот дел. Моментално сум во фаза на опоравување од последната операција што ја направив пред седум недели, ме чека уште една помала интервенција за околу шест месеци, се надевам, а потоа треба да биде готово сѐ“, изјави Александар за „Блиц“.
„Изгубив пријатели поради транзицијата“
„Коментарите од околината на почетокот беа поделени, се случуваше да изгубам пријател, додека некои други луѓе тоа одлично го прифатија. Решавачки момент беше всушност кога се прифатив себеси и сфатив дека тоа е нешто најнормално и многу важен дел од мојот идентитет и дека никогаш нема да се согласам да се сокријам и да ја спуштам главата. Главата во песок е најранливото место за транс луѓето и никогаш нема да живееме слободно и среќно додека не расчистиме со себе и не се прифатиме. На некои луѓе им треба подолго, некои и после операција се кријат и не се среќни, но треба да работиме на тоа и да разговараме за сѐ што е можно повеќе. Негативните коментари немаат апсолутно никакво влијание врз мене сега и, да бидам искрен, бидејќи живеам искрено а со крената глава нема негативни коментари“, вели младиот човек.
„Транзицијата не е само тестостерон“
„Секогаш велам дека транзицијата не се само хормони и хирургија, има и психолошки и емотивен дел. Колку повеќе научиме да се прифаќаме себеси, толку ќе ни биде поубав животот и обратно. Прво од самите себе и од огледалото потоа се друго. Има една клучна работа - да зборуваш за себе и за своите емоции што е можно поотворено, а што помалку да молчиш и сето тоа да го туркаш под тепих“, вели Александар.
Овој млад човек има и свој канал на Јутјуб, за кој снима видео клипови во кои зборува за себе и за својата транзиција, а како најголема мотивација наведува дека сака да им помогне на другите транс луѓе и на оние кои не се сигурни во својот родов идентитет.
„Го отворив каналот Јутјуб токму затоа што ние мажите, особено трансмените, сме многу затворени и многу малку комуницираме. Особено за овие теми треба да се зборува. Кога почнав да зборувам за ова јавно, примив неколку транс-момци од целиот свет од сите возрасти, некои за совет, некои само за да разговараат, и мило ми е што можам да го искористам моето искуство за да им помогнам или да ги насочам нашите лекари. Ја немав таа помош на почетокот, и токму затоа сакам другите да го имаат“, вели тој.
„Среќен сум секоја секунда од секој ден“
„Минатата година не успеав да влезам на Медицинскиот факултет, се надевам дека оваа година ќе биде поинаков исход. Засега тоа е сè уште во доменот на имагинацијата, но би сакал еден ден да основам фондација за помош на транс луѓе, за сè што им треба овде во Србија, од почетните фази па се до операциите“, заклучува тој.
Извор: блиц.рс
Фото: screenshot blic video
