Еротски приказни: ПРЕКРАСНО ПАТУВАЊЕ
Секој миг од човечкиот живот е исполнет со некој настан. Во тој виор на настани, некои денови се тешки, па магичниот круг се завртува и доаѓаат убави денови. Ако на Далибор во сообраќајната незгода не му се скршија ногата и раката, немаше да се случи љубов. Јас бев осамена, по бурата што го зафати мојот животен брод и некаде го имав укотвено моето сидро. Како и да е, животот си ги склопи коцките и ние од таа океанска бура испливавме заедно на површината придружени од милните сончеви зраци што ни ги галеа лицата и срцата.
Се подготвувавме за да одиме в хотел со спа центар. Отидов кај Далибор за да му помогнам во пакувањето. Ми покажа слики од еден планински хотел со спа центар и еден убав апартман. Бев изненадена од таа убавина, но Далибор не сакаше да ми открие каде се наоѓа. Сакаше да ме изненади. Нѐ фати бран од водење љубови, потоа самата на себе си се насмеав: „Водењето љубов завршува, меѓутоа љубовта трае. И можеби ќе трае многу долго“.
Се договоривме да одиме со мојата кола – јас да возам, а Далибор да седи до мене и да ме контролира. Утрото станав, моите ме испратија и отидов кај него дома. Со мајка му и со сестра му срдечно и топло се поздравивме, а мајка му во една корпа ни ставила пита со јогурт, крофни, сокови, кафе за ако застанеме некаде по пат, да појадуваме.
Почнавме да патуваме. Возев од почеток побрзо, меѓутоа како почнав да возам нагоре кон планинскиот предел, така малку намалив. Патот беше асфалтиран и широк. Одоколу имаше самоникнати цвеќиња што се гордееја со нивната убавина.
Моравме да ја доживееме оваа убава недопрена природа. Величествениот поглед што се појавуваше на хоризонтот беше од една страна далечен и неописно убав, а од друга страна беше до нас – мислиш со рацете ќе го дофатиме. Дрвјата шумолеа под тивкиот ветар и создаваа своја музика додека осамените птички летаа и го исполнуваа воздухот.
Зимзелените дрвја наредени како војници низ планините нѐ потсетуваа дека и природата си има свој ред, свој начин на живот, свој мир и не сака никој да ѝ се меша. Нејзината моќ е огромна, само треба да се почувствува. Каква прекрасност. Ние воодушевено уживавме во погледот дури се восхитувавме на една лисица и мали желчиња што се движеа полека низ патот. Имаше дрвца лешници и верверички што се обидуваа да се снабдат со храна за следниот период.
Сончето грееше невообичаено топло за овој период од годината. „Ајде да не се брзаме кога секако до ручек треба да сме таму. И така терапијата е предвидена да започне попладне“, му реков на Далибор. Тој се согласи. Сакав да си поседиме на сонцето. Се сетив на мајка му на Далибор и на корпата со храна. Му предложив на Далибор да седнеме на едно мало ритче пошумено со зимзелени елки. Застанавме на ритчето и ја извадив ханата. На оскудната трева послав ќебенце, а за Далибор извадив полско креветче од гепекот. Тој со моја помош седна полека седна.
Се распославме. Бевме огладнети и јадевме со сласт предизвикана од опојниот мирис на елките. Јас го хранев Далибор, а тој ми ги бакнуваше моите прсти и ми се заблагодаруваше за убавите животни моменти што ги поминуваме заедно. Продолжи да ми ги бакнува усните прво горната, а потоа и долната. Јас треперев од неговите нежни усни.
Не можев да се воздржам и почнав и јас да го бакнувам. Седнав на страна и бидејќи Далибор носеше тренерки само му ги турнав. Неговиот врел „орган“ беше подигнат. Почнав да му го лижам. Тој почна да зборува: „Те молам побрзо, лижи ми го. Сакам да те осетам брзо и силно“. Јас му угодував и за кратко време, тој сврши. Беше црвен во лицето, многу возбуден и срцето му чукаше забрзано. Неговата „топла течност“ ја впив во устата. Не сакав ни капка да истече надвор.
Беше неподвижен неколку моменти. Јас продолжив да му ги бакнувам градите и да му ги масирам бутовите. Тој со рацете полека ми ги повлече тренерките надолу и потоа влезе во мојата „риба“ полека и потоа милиметар по милиметар „влегуваше“... сосема нежно... Набргу, „тој беше целиот“ во мене, и почувствував пулсирање. Не можев да се воздржам. Почнав да стенкам – бев на седмо небо... Природа, љубениот до мене, патување и љубов блика на сите страни. Потоа, мојата „риба“ почна да се грчи, нејзината внатрешност почна да му го притиска „органот“ и да го стега. Тој не можеше да издржи. Уште еднаш „влезе“ во мене и заедно доживеавме оргазам.
Веднаш потоа, бевме непријатно прекинати и изненадени од шушкање во блискиот џбун. Јас се збунив и ги кренав тренерките, а и Далибор рипна од креветчето. Мислев дека некој човек нѐ гледа. Се доближивме полека и забележавме во вдлабнатината на џбунот една женка шарпланинец како лежи со неколку мали штотуку родени кученца. Бев пресреќна. Прво, јас ја погалив мајката шарпланинец и нејзините малечки, а потоа и Далибор. Потоа, им го постелив ќебенцето за да лежат врз него. На крај, повторно ги погаливме сите и им оставив вода и храна што ни останаа.
Ете и тоа се случува. Пријатно се изненадивме и се договоривме по два дена да дојдеме специјално за да ги посетиме и да видиме ако може да ги згрижиме некако. Се договоривме да се распрашаме во хотелот. Навистина бевме многу среќни што го видовме и ова. Продолживме со возењето. За четириесетина минути, стигнавме до хотелот.
ОСАМЕНА
