Го има и кај нас: Кога ќе прочитате за што се користело, можеби ќе ве фати страв
Растението благ боз, а попознато и како ангелика е пронајдено во првите средновековни книги за растенијата, што значи дека се користело многу порано. Се верувало во неговите лековити својства, но и во неговите заштитни моќи.
Според некои истражувачи, растениетоAngelica archangelica потекнува од Блискиот Исток, можеби од Сирија; додека други сугерираат дека неговото потекло е во студените северни клими како Норвешка или Русија.
Бозот понекогаш се нарекува растение на „Светиот Дух“, бидејќи некогаш се верувало дека има небесно потекло и мистична моќ. Според една европска традиција, ангел се појавил во сон на монах и открил дека бозот може да ја излечи чумата.
Хербалот на Џерард од 1597 година наведува голем број обичаи поврзани со бозот: книгата на англиски билкар пишува за употребата на ова растение како лек против отрови и против црна смрт и сите други инфекции за кои било „виновено“ злото и лош и контаминиран воздух. Се сметало дека лекува лепра, црн дроб и слезина, а пијалоците од коренот подготвени со вино се сметале за ефикасни за настинки; тоа бил и единствениот лек против прејадување, а се сметало дека има добар ефект врз здравјето на срцето. Исто така, се верувало дека коренот спречува вештерство и ги лекува каснувањата на опасните ѕверови.
Средновековна хербална медицина, илустрација од 15 век. Овој обоен дрворез е од изданието на Hortus sanitatis (Градина на здравјето), кое беше отпечатено во германскиот град Мајнц од Јакоб Мајденбах. Ова дело содржеше дискусии за растенијата, животните и лековите, а првпат беше објавено во 1491 година.
И Culpeper’s Herbal од 1653 година наведува дека бозот се спротивставува на отровот; го брани и штити срцето, крвта и душата; лечи чума и сите епидемиски болести. За време на постот се јаделе захаросани стебла и корења за да се спречат инфекции. Во средниот век, Ангелика се користела за лекување на болести на белите дробови и градите, кашлица и отежнато дишење, а ја давале и на мајките по породувањето.
Се верувало дека сокот од ова растение се ангелски капки и се ставале во очите или ушите за да се подобри видот и слухот. Како и за лек против расипани заби и за да се намали болката. Сокот се користел и за чиреви.
Прашокот се правел и од корените, кои се мешале со смола и се ставале преку каснувања на гневни кучиња и други отровни суштества.
Се вели дека Ангелика има необична врска со западниот календар и дека цвета на празникот Архангел Михаил. Во средновековна Англија, корените на ангеликата се носеле околу вратот, бидејќи се верувало дека ги истерува вештерките и лошите дела.
Друга традиција од тоа време вели дека држењето на парче корен од боз во устата долго време (веројатно цел ден) заштитило и од болести и од зли сили. Во средновековна Англија, бозелот се користел и за „предизвикување одвратност кон алкохолните пијалоци“.
Во руралните делови на Англија во текот на минатиот век, забележани се бозелови гранчиња закачени на вратите од домовите во кои живееле Роми.
Во Лапонија, на поетите им се даваат авенци од бозеле за да ги инспирира атрактивниот мирис на ова растение. Семето од Ангелика е една од аромите што ја користат Французите при подготовката на нивниот ликер Шартр.
Забележано е дека семките и лисјата на ангелика понекогаш се користат за подготовка на темјан и се палат за време на современите неопагански ритуали на исцелување и егзорцизам.
