Ја викаа српската Софија Лорен: Непосредно пред да почине, доживеа голема траума - Животната приказна на Јелена Жигон

Добивај вести на Viber

Фото: screenshoot/Youtube/KTV Televizija


Јелена Јовановиќ Жигон е родена на 3 ноември 1933 година во Белград. По улогата во „Жикина Династија“, имаше голем број ангажмани во домашни филмови и ТВ серии, но се чини дека остана омилена кај публиката како Јелена Тодоровиќ.

Јелена беше во брак со актерот Стево Жигон сè до неговата смрт во 2005 година, а со него ги има ќерката Ивана, исто така актерка, и синот Никола, сликар.

Патем, Јелена Жигон беше внука на Митар Мартиновиќ, кој беше црногорски дивизонски офицер, подоцна дивизиски генерал на Југословенската армија, премиер на Кралството Црна Гора.

Познатата српска актерка Јелена Жигон почина на 85-годишна возраст во болницата во Белград, каде што живееше.

Жигон имаше богата кариера, а во 2015 година доживеа голема траума кога, додека беше сама во куќата, беше нападната и малтретирана од провалник.

„Тој беше многу силен, но помлад човек. Ме туркаше и малтретираше, ме држеше за врат и постојано велеше: „Во ред е, Јелена, нема да те убијам“. Претпоставувам дека тој рече така за да не врескам", рече тогаш  актерка.

Како што откри актерката, тој од неа го побарал целото злато што го има во куќата.

„Не можев да му одговорам затоа што ме пригуши, па почна да буричка во фиоки. Ги извади паричниците од масата, пари што јас ги имам", рече тогаш Јелена Жигон.

За време на нејзината богата кариера, таа имаше бројни забележителни улоги во домашни серии и филмови, а една од најзабележителните е улогата на Јелена Тодоровиќ во „Жикина Династија“. 

Освен по ова, ќе ја паметиме по многу истакнати хит улоги во југословенската и српската кинематографија.

Таа е исто така добитник на наградата на публиката „Златен прстен“ за најдобра актерка во 1961 година, како и плакетите на Југословенската кинотека за нејзиниот исклучителен придонес во српскиот филм во 2006 година.

Во зенитот на нејзиниот живот и успешна кариера неодамна, во март, на меѓународниот форум Златен витез во Русија, таа ја доби наградата за животно дело од областа на филмот именувана по режисерот Сергеј Бондарчук - како највисоко признание дадено на овој фестивал.


Љубовен живот

Мирна и смирена, Јелена секогаш важеше за вистинска дама и го стави своето семејство на прво место. Во своите мемоари нејзината ќерка Ивана ја опиша последната вечер покрај креветот на нејзиниот татко Стево, а нивната емотивна близина најдобро може да се почувствува таму.

„Последната ноќ на Стиво ја поминавме заедно дома, тој, мама, јас и кучето Бимбо. Тој лежеше пред неговите нозе неподвижен, по неподвижен од Стево, а јас му пеев на татко ми цела ноќ за денот на победата над фашизмот, а особено Булат Окуџава. Тоа утро. Не забележав дека се опоравив и дека веќе немам треска што ме следеше последните два месеци. Чувствував само една чудна работа.“ напишала Ивана Жигон во своите мемоари.

Стево Жигон и Јелена Јовановиќ се запознаа во 1950 година, кога таа имаше 17, а тој 24. Симпатијата изби на прв поглед, а љубовта се роди лесно. Стево ја привлече Јелена, а подоцна и ја освои со својот шарм и уникатност. Кога дошло време да се запознаат нејзините татко и мајка, тој дошол во домот на родителите на Јелена со виолина која претходно му го спасила животот.

Имено, додека беше во логорот, Стево свиреше во оркестар и во зима, криејќи се под затворот, носеше друг костум - свечено, оркестарско. Заљубен во Јелена до смрт, тој сметаше дека виолината може повторно да му го спаси животот, па затоа дошол во куќата на нејзините родители како музичар, бидејќи тој минатата година анонимно испратил десетици љубовни писма на нејзината адреса како Анонимен, бидејќи во тоа време постоеше опасност да се осуди околината ако асистентот отворено изрази љубов на студентка.

„Се заљубив во Стево кога имав 17 години во Академијата, каде што тој работеше како асистент“, сподели во едно нејзино интервју актерката.


Видео: Youtube

Можеби ќе ве интересира:

Слепа како мала, ѝ почина детето, замина во вечноста од неухранетост: Едит Пјаф, француското врапче