На ќерка ми ѝ купив стан, а 8 месеци нема слух за мене: Знае дека сум тешко болна и не ми се јавува, каде згрешив?
По ненадејната смрт на нејзиниот сопруг, животот на оваа жена е исполнет со тага бидејќи некогаш среќните семејни собири со нејзините ќерки се претвориле во пекол.
Помладата ќерка, всушност, ги прекинала сите контакти со неа и не контактирала со неа дури и кога тешко се разболела.
„Имам 82 години, имам високо образование и сум во пензија. Живеам сама во трособен стан во една населба во Загреб. Мојот сопруг беше постојан универзитетски професор и најголемиот дел од својот работен век го помина во Хрватска, со околу 17 години искуство во странство. „Работев во гимназија, но отидов во предвремена пензија за што поскоро да му се придружам на сопругот кој се пензионираше пред мене“, ги опишува своите животни околности оваа пензионерка, а пренесува порталот „Moje vrijeme“.
Сè за ќерките
Потоа открива дека има две ќерки кои до пред осум години и биле извор на радост, а сега една од нив е извор на нејзините кошмари. „Постарата ќерка е мажена, има две возрасни деца и се‘ уште работи во странска фирма, а помалата има приватна ординација и не е мажена. На секоја од нив им купивме стан во Загреб за да не бидат кираџии, целосно ги опремивме и беа финансиски осигурани, а ние како родители покривавме евентуални вонредни финансиски трошоци“, открива таа.
„За жал, мојот сопруг ненадејно почина пред осум години и тогаш почнаа проблемите. Мојата помала ќерка почна да се дистанцира од мене, но и од нејзината сестра и од сите нејзини блиски роднини, пријатели и познаници. Сите наши реакции и напори да ѝ се доближиме на кој било начин беа неуспешни“.
Тешки пензионерски денови
Сето ова и е уште потешко на оваа пензионерка поради тешката болест. „Посебно ми е тешко со оглед на мојата возраст и болест. Имам рак и се лекувам. Ги извршувам сите тестови, операција и последователни терапии кои сè уште се во тек со помош на мојата постара ќерка. За разлика од неа, мојата помала ќерка не ми се јави во изминатите осум месеци од мојата агонија, дури не ме праша како сум“.
„Животот носи секакви работи, тоа го знам, но кога вашето дете, за кое се грижевте и никогаш не сте го запоставиле, целосно ќе ве игнорира, тоа е кошмар. Би можела да напишам роман„.
Иако е во исклучително тешка ситуација, оваа пензионерка би можела да се обиде да најде мир во тоа што не може да се избори за врска која другата страна не ја сака. Некои работи едноставно треба да се пуштат, трајно или привремено. Без горчина или прекумерна огорченост.
Наместо да троши енергија на тага поради нешто што не може да го промени, таа би можела да го насочи своето внимание на луѓето кои ја поддржуваат; постара ќерка, пријатели и познаници. Со други зборови, залудно е да се троши енергија на она што го немаме додека убавите и добри работи што ги имаме во животот ни поминуваат.
Како се согласувате со децата? Дали тие претставуваат извор на радост или тага за вас?
Фото: freepik
