Проф. Д-р Бојанин за разгалените деца: Не се воспитува со зборови, никој не станал добар затоа што му се рекло

Добивај вести на Viber

Д-р Светомир Бојанин, професор и детски психијатар, многупати зборуваше за развојот на децата и за вистинскиот пат на образование по кој треба да се движат родителите. И на тој пат, како што вели, не треба да ги воспитуваме децата, туку да ЖИВЕЕМЕ со нив.

„Треба да живееме со децата, да ручаме со нив, да ги бањаме, да ги гушкаме. Да ги пофалиме кога прават нешто добро, а да ги предупредиме кога ќе згрешат. Знаете, кога родителот на петнаесет години ќе му го привлече вниманието на детето на нешто, ќе му каже „па што правиш“, а детето се срами, тоа значи дека родителот имал некаков искуствен однос со тоа дете. - објаснува д-р Бојанин.

А што е разгалено дете?

Вака го опишува д-р Бојанин:

„Тоа е дете на кое сѐ му се дава како вредност во нештата. Кога ќе почнат да им подаруваат на децата, знаете, тоа е многу важна тема, секогаш кога децата добиваат подароци, а потоа во еден момент имаме куп играчки и не ни знаеме кои играчки се тие. И всушност ги фрламе меѓу нас и детето и веќе не ги гледаме. Затоа треба да знаете дека за големи празници се даваат поголеми подароци, за помали се даваат мали. Така, се внесува одреден ред во начинот на размислување на детето. Детето тогаш знае дека тетка му донела играчка од, не знам, Ваљево. И ја сака таа играчка затоа што ја сака и својата тетка. И ако детето има толку многу играчки што дури и не знае која од кого е, не жали да ги расфрли веднаш следното утро.

И така ги создаваме оние деца кои на пример ѝ шлакаат на мајка си дека не може да им ги купи најскапите „Најки“ што ги сакаат. Неодамна имав баш таков случај, 15-годишен син да ѝ удри шамар на мајка си затоа што не можеше да му купи „Најки“, тие ѝ беа прескапи. Тој случај секогаш го прикажувам на предавањата.

Значи, образованието започнува со љубење, гледање и впивање еден со друг. Децата го апсорбираат нашето однесување. Не се воспитува со зборови. Никој не станал добар затоа што некој му рекол да биде добар. Но, ако тато се однесувал така што детето се идентификувало со него и станало добро, тогаш тоа е вистинската работа.

Но, не смееме да заборавиме дека детето има своја волја, свои желби и своја естетика. А ако таа негова естетика подразбира желба за галама или гласна музика, додека сакаме да спиеме и одмориме попладне, тогаш мора да најдеме некакви договори. Затоа што детето е личност од нула ден.