„Наде, не се плаши, диши, мама е покрај тебе, сѐ ќе биде добро“: Трогателна објава на мајката на прегазеното девојче

„Недела на простување е... Не можам да ти простам... Како? И по 24 месеци никој не изразил каење за твојот одземен живот“, мајката на жртвата

„Мамо, може ли да излезам да играм одбојка? Доаѓаат Милица и Теодора, ќе бидат и Марија и Лука... Во 15:00 ѕвончето ѕвони, ти излегуваш... Да знаев да те гушнам цврсто, да не те пуштам, никогаш да не те пуштам. Во 16:30 слушам стенкање, викање, викање по мене... Нозете ми се тресат, сфаќам дека нешто се случило... трчам, нозете ми се грчат, телото ми го одземаат... И те гледам како лежиш неподвижна во каналот покрај патот... Јака сум, морам, сѐ додека си добро... Моментот кога започнува будниот кошмар, борбата почнува само ти да бидеш пдообра, само да бидеш жива...“, ова е објавата на Јелена Тасиќ, мајката на Надја од Лебан.

Возач ја удрил нејзината ќерка, а 10 дена подоцна девојчето починало.

- Најдобриот лекар излегува од брзата помош... Мислам дека „самиот Бог го испратил...“. „Повреда на главата“ го слушам докторот. Звукот на сирената, цврсто те држам за рака додека брзата помош ита... „Наде моја, не плаши се, диши...Мама е до тебе, сѐ ќе биде во ред... „Докторе, кажи ми, дали ќе биде во ред?" Докторе, дали нејзиниот живот е во опасност?". Сѐ ечи во мене и денес и секој ден... Толку многу верував, верував дека ќе бидеш добро, дека твојата сила и љубовта би победила... Моето мало девојче, мојот борец, гордоста, радоста... Не би можела поинаку бидејќи ниту еден родител не прифаќа ништо друго... И никогаш нема да го прифатам, моја заспана принцезо... Знам колку го сакаше животот, колку се радуваше на сѐ, знам колку се бореше сите наредни 10 дена, колку беше силна твојата и нашата волја за живот. Верував, верував и во чуда... И знам дека не е божја волја некој да ти нанесе такви повреди... Останавме заробени во тој ден и оковите на тагата само се стегаат... Недела е на простување... Не можам да ти простам ... Како? И после 24 месеци никој не изразил каење за твојот одземен живот.

Наскоро ќе навршат две години од нејзината смрт, но за нас времето и животот застанаа во тој момент. Наместо дете, бакнување слика секој ден, чување спомени... Болката на изгубеното дете никогаш не може да помине – раскажува за „Телеграф.рс“ мајката на Надја, Јелена.

Мурал

За да се зачува споменот на Надја на секој можен начин, за да не биде залудна нејзината жртва, но и да се привлече вниманието на возачите, на ѕидот од нивниот семеен дом е насликан мурал на Надја.

- Се надеваме дека муралот ќе влијае на возачите да посветат поголемо внимание додека се зад воланот. Во близина на муралот има и градина и фонтана. Секој може да застане, да се напие вода, да седне на клупа неколку минути, да ја прочита пораката. А желбата на Надја беше кај сите да се разбуди свеста, да се промени светот, бидејќи ние сме тие што се менуваат. Ако вака продолжи, сѐ ќе биде полошо. Зедовме за право да и ја исполниме желбата. Тоа ми е доверено, и ќе се обидам со сите сили да променам нешто. Но, ако не се разбуди во сите нас, како што рече Надја... Сакам да изразам посебна благодарност до Драгана Јовановиќ од Лесковац, која беше трогната од приказната на Наѓа и која со толку грижа и љубов го наслика муралот на Наѓа. И внимаваше на секој детал. Неверојатен и редок човек - додава таа.

Здружение 

И родителите на Надја се дел од здружението на родители на повредени деца, кое се бори за построги казни за сообраќајните несреќи со смртен исход, особено за оние во кои жртви се деца.

- Нашите борби сѐ уште траат. Очекуваме заедничка средба со сите министерства. Врзани со оваа тага, нема да се откажеме. Нашите индивидуални молби не беа слушнати. Ќе се бориме со сите сили никому да не му се повтори ова. Можеби не може никому да не му се случи, но барем што помалку луѓе да поминуваат низ тоа што поминуваме ние – заклучува Јелена.

„Ние сме тие што го менуваат светот“

Иако само девојче, Надја имаше големи желби.

Табла со натпис „Желбата на Надја“ стои во училиштето во кое одело девојчето, но и во семејниот дом.

„Често размислувам за тоа како живееме... Сакам да сменам многу работи. Знам дека е многу потешко отколку што замислувам, но мојата желба е искрена и голема. Размислувам колку гладни деца може да има додека брат ми и јас уживаме во слатките. Колку на некои деца им недостига родителска прегратка, мајчински совет. Зошто е животот толку лош за некои луѓе? Сега често слушам за војна во светот. Моја најголема желба би била да ја вратам насмевката на расплаканите деца и нивните семејства, да ја вратат топлината на нивниот дом. Како е да се живее во страв од утре? Замижувам и замислувам дали има полоши работи од тоа. И тогаш ме обзема тага. Моја моќ да се промени тоа е мала, скоро никаква. Глад, болест, војна и сиромаштија, такви работи продолжуваат и продолжуваат да се случуваат пред наши очи. Мојата желба за промена која секој ден е сѐ поголема и поголема. Животот е составен од сѐ по малку, но би сакала сите да бидат среќни и задоволни. Да уживаме во секој ден и во малите нешта што ни ги дава животот слободно да трчаме, да се смееме, да играме, да се радуваме, насекаде да има мир и љубов.

Знам дека мојата желба можеби е невозможна, но ако во секој од нас се разбуди истото чувство и ако сите се стремиме кон тоа, можеби нешто ќе се смени. Ние сме тие кои го менуваме светот“, напишала малата Надја.

Автомобилот удри во тротоарот

Да потсетиме, на само неколку метри од куќата автомобилот кој го управувал возачот А.М.(74) удрил во девојчето на тротоарот. По несреќата возачот го оставил автомобилот и си заминал.

- Несреќата се случи на 15 март 2022 година во Шилово. Ќерка ми Надја отиде во училишниот двор со другарките. Во еден момент им рекла дека мора да си оди дома бидејќи има тест по математика и мора да вежба. Се обиделе да ја убедат, но не успеале. Тргна сама, а автомобил удри во неа на само 20 метри од нашиот дом. Се движела по тротоар и на дури 40 сантиметри од патот кога возачот на автомобилот ја удрил со десната страна од возилото, ја фрлил преку хаубата и ја фрлил во каналот. Од тој момент мојата Надја беше во кома следните 10 дена... - изјави претходно мајката на Надја.

Единаесетгодишно девојче почина на 25 март 2022 година во болница во Ниш.

Оттогаш родителите живеат во страв. Јелена ја загуби ќерката и сега не може да го пушти синот од дворот.

- Додека вози велосипед, јас одам до него. Откако ми умре Надја, децата повеќе не играат во училишниот двор. Сите родители ги држат децата за рака и ги водат на училиште. Се плашиме да не ни се случи уште една трагедија - едвај кажа Јелена.

Извор: Telegraf.rs

Фото: приватна архива