„Одгледав фрлено бебе и ја чував 6 години, а потоа родителите ја украдоа од двор“: По 15 години БОЛКА, оваа жена од Босна добила повик кој ѝ го променил ЖИВОТОТ
Емотивна приказна од село во близина на Кладње, во Босна и Херцеговина, докажува дека животот понекогаш навистина пишува романи. Госпоѓа Паша е жена со големо срце, а нејзината приказна ги топи и најтврдите срца. Со сопругот Муниба е во брак 42 години, а како што вели се родени еден за друг.
„Го најдов, тој ме најде мене, ние сме родени еден за друг. Имав сестра во Власеница кога работеше таму. Така се запознавме. И до ден денес сме заедно“.
И покрај големата љубов тие двајца немаа свои деца, но од шестата година го хранеа и се грижеа за малото девојче кое било оставено.
„Пред околу 30 години, една баба остави мало девојче, тоа беше нејзината внука. Ја земав и ја воспитував до нејзината шеста година. Воопшто не беше лесно. Детето плачеше по мајка си, па беше мака, од ден на ден, дали ќе останеме во Мркоњиќ Град, па дали ќе ја земам со мене“, вели таа.
Според Паша, бебето имало четири месеци кога го оставиле и таа и нејзиниот сопруг решиле да ја земат.
Кога зборуваше, ме викаше „мамо“. Кога се смири военото лудило, родителите дознаа каде е девојчето, дојдоа да ја земат и насилно ја однесоа од мојот двор, ја украдоа“, вели Паша и додава дека девојче се викало Хаџира, но не и се допаднало тоа име, па девојчето го нарекла Самира.
Тие се уште се во контакт
„Тој момент беше многу болен за мене. Но, сè уште имам контакт со таа девојка. Таа доаѓа кај мене, јас одам кај неа, не успеаја да не разделат“, продолжува Паша.
Како што вели, родителите кога првпат го побарале девојчето не им ја дале, па решиле да го украдат.
„Кога помина една година, се обидов на секој начин да стапам во контакт со нејзините родители. Кога успеав, отидовме и го вративме девојчето, таа беше пресреќна“, продолжува Паша.
Потоа се договориле девојчето да остане кај Паша и Муниб 15 дена, а кај биолошките родители 15 дена. На почетокот договорот беше испочитуван. Меѓутоа, по една година се преселиле, го зеле девојчето и секој контакт бил прекинат.
"Бев свесна дека е праведно што Самира од почетокот знаела дека има биолошки родители. Работев против себе. И да бев во нејзината ситуација, ќе ме интересираше кој навистина ме направи и роди.“
„Мајко, се сеќаваш ли на мене“
Кога починала мајката на нејзиниот сопруг, телефонот постојано ѕвонел, а во еден момент пристигнал непознат повик. Паша одговара, а од другата страна се слуша:
„Мајко, се сеќаваш ли на мене, јас сум Самира, како си?
„Тогаш велам, синко, не си во право, јас не сум ничија мајка, немам свои деца.
А Самира вели „Да, ти си Паша, мајка ми, ти го најдов телефонскиот број, зошто не ме прифаќаш за пријателка на Фејсбук?“
Паша била збунета од презимето на Самира. Кога беше девојче беше Мухиќ, а сега на социјалните мрежи Шахиновиќ. Потоа и ја кажала добрата вест.
„Самира се омажи во Белгија, па оттука и презимето Шахиновиќ, има две деца и живее во среќен брак. Од тој повик до денес ништо не се смени.
Извор: Жена Блиц