Сѐ правам со голема среќа и задоволство: Утринско кафе со Александар Трајковски

Обично си дозволувам да поспијам до подоцна, бидејќи работните обврски не ми почнуваат рано наутро. Откако ќе се разбудам, уште прилично долго време лежам и тогаш ги правам првите обиколки на фејсбук и инстаграм и „влегувам“ во актуелноста на секојдневието. Нормално, тука се и вибер преписките со оние кои се разбудиле пред мене, така што, за утринско кафе не ми останува време. Затоа, првото кафе го пијам околу пладне и тоа во друштво со колегите на работа или со студентите. Од оваа шема отстапувам во петок, кога пијам турско кафе во „Мирче Аце“ и во сабота, кога задолжително пијам нес кафе со моите најблиски во скопските кафулиња.

Постојано сум со некои креативни ангажмани. Покрај редовните часови и работата со студентите на Универзитетот ЕФТА кадешто работам, посветен сум и на ангажманите во СОС Детското село, каде, како долгогодишен член на управниот одбор, се трудам да придонесам во развојот и просперитетот на организацијата. Учествувам и во организирањето на активностите на Академскиот хор „Мирче Ацев“, а со големо задоволство и пеам во него, така што, често, денот ми е комбинација на часови, состаноци, седници и хорски проби... Секако, задолжително одвојувам време за попладневна дремка. Без тоа, не ми е потполн денот. Убав, пријатен, инспиративен и несекојдневен микс...

Ме мотивира убавината на животот. Да, тој често знае да биде испреплетен и со многу непријатни и помалку убави моменти, но во својата суштина, животот е најубавото нешто што ни се има случено на сите. Мојот живот е полн со луѓе кои ги сакам и обожувам и, самата помисла на нив, ми измамува насмевка и во срцето и на лицето. Покрај тоа, работам работа што ја сакам, а и сите други активности што ги правам, ги правам со голема среќа и задоволство. И, сето тоа, претставува моја мотивација.

Вечерта, откако ќе завршат сите активности, ја поминувам со најблиските, во многу долги муабети и уште повеќе смеа. Тоа ми дава сила, за, откако сите ќе заспијат, да можам да почнам да пишувам. Останувам до доцна во ноќта, сам, со лаптопот и книгите до мене. Сѐ што имам напишано е создадено во тоа „глуво“ доба од ноќта.

Многу сакам да читам и тоа го правам секој ден. Некогаш ќе прочитам само две страници, а некогаш ќе се задлабочам и ќе се заборавам. Зависи од моментот и расположението... Ако некоја книга многу ми се допадне, се случува и да ја препрочитам. Сега ја читам „Ана Каренина“, инспириран од балетот кој неодамна го гледав, му се „предадов“ на ова извонредно книжевно дело. Исто е и со филмовите. Доколку налетам на ТВ - програмите на некој филм што сум го гледал, а многу ми се допаднал, без разлика колку пати го имам гледано, повторно ми го одвлекува вниманието. Новите филмски остварувања, претпочитам да ги гледам во кино.

* Д-р Александар Трајковски, професор по солфеж и историја на филмска музика