Понеделнички муабет со Ана Бунтеска // Понеделнички муабет со Ана Бунтеска

Што си му, сопруга или мајка?

01 Август, 2022

Ние жените чудно љубиме, или барем голем дел од нас чудно љубат. Тоа го осознав релативно доцна, бидејќи ми беше некако нормално жена да се грижи за сопругот како да и’ е дете. Жив пример ми е мајка ми, која и на овие години уште води сметка за тоа дали и кога татко ми си ја испил терапијата, па дали јадел, па после што јадел и колку, дали спиел убаво и низа такви ситници. Ако мене ме прашате, сето ова ми е сосем ок и во склоп на она што претставува бракот, особено кога се двајца заедно повеќе од 50 години. Од друга страна, татко ми е ист како неа и за него би било чудно ако не ја праша што и’ е или како е, доколку воздивне или се туфка за нешто. Е сега, прашањето е каде е границата која не треба да се преминува за да не се измешаат лончињата? Дали воопшто ја приметуваме или несвесно ја поминуваме без да сетиме?

Факт е дека никаде не сум сретнала ваква мешавина на жена-мајка, како што тоа го има на Балканот. Не знам дали е тоа дел од традицијата, воспитувањето или едноставно сме такви скроени. На страна тоа дека во било која земја во странство мажите ги имаат и по дома истите обврски како и жените, од грижа за домот до грижа за децата. Надвор од тука е сосем нормално младата мајка да си оди на вечера со пријателките, додека таткото си ги тера сите ритуали со бебето, од бањање, јадење и заспивање без да се јави 100 пати за да праша кај се пелените, па како да знае дека водата е таман или дали да го нишка малото или да му пее (и пак, секоја чест на исклучоците). Кај нас работите стојат поинаку, односно ако си млада мајка тогаш не смееш ниту да помислиш на излегување бидејќи “на што личи тоа да се акаш по кафани, а дома имаш бебе”, па “за бебето се грижи мајката” и еден куп предрасуди. После ќе се прашуваме зошто децата имаат поблизок однос со мајките, отколку со татковците. Кога одев по родителски состаноци кај ќерка ми, 90% од присутните беа мајки. Таа поделба која постои кај нас на чисто машки и чисто женски задолженија не само што треба, туку и мора да се искорени и кога го велам ова, мислам на придобивките кои ќе ги имаат и едните и другите.

Рамноправниот однос жена-маж во странство се состои и во тоа дека тој ќе си испере, испегла, ќе зготви ако му се јаде и нема да спие на тоа уво дека кошулата ќе го чека на на закачалка за следниот ден или дека кога ќе си дојде од работа, жешката супа ќе е поставена на маса. Да, знам дека во денешно време поретко го има ова во домовите, но земете предвид дека се’ уште сме во транзиција кога е во прашање рамноправноста, оти таа не е во чинот на подарување ружа/каранфил за 8-ми март, туку суштинска. Па не толку одамна, жената била таа која ги светнувала кондурите на мажот пред тој да оди на работа. И кога веќе свикнуваме дека треба децата и мажот да ги испереме, да ги испегламе, да им зготвиме, полека свикнуваме и да ги доживуваме на ист начин. Она што е најинтересно е што за голем дел од таквата (малку нездрава) грижа се чувствуваме дури и убаво, односно сме горди на она “абе го чувам ко бубрег во лој”. И се’ е тоа убаво додека бубрегот не се навикне на тоа и не почне да се однесува дека тоа му следи, заменувајќи ја мама со сопруга, градејќи однос кој гледано отстрана е (во најмала рака) чуден. Памтам дека со мојата прва љубов бев појдена на одмор до Охрид (мојот прв одмор со дечко). Леле каква еуфорија беше тоа. Се чувствував силна, своја, возрасна. Стигаме таму, отпакувам работи (прва грешка ми беше што јас го отпакував), па диплам (втора грешка), кога тој ми вели “мајка ми не ми ги дипли така маиците”. Хах, така ли? Да, се вративме раскарани и пред време, оти па и мене мама ми ги диплеше алиштата пред да заминеме на одмор. Нејсе, од денешен аспект би изреагирала поинаку, веројатно би го оставила сам да си ги среди своите работи, ама тогаш прво реагирав, па мозгав. Е, после тоа душа ми вадеше, ама тоа е сосем друга тема.

Нагонската грижа за партнерот како да е дете е погубно (според мене) за односот жена-маж. Сексуалноста меѓу партнерите полека испарува и се заменува со другарски однос кој в кревет баш и не знам колку е паметно да го има. И еве дојдов до суштината на мојов понеделнички муабет. Кој е виновен или ММЕ, кој прв почна?

Виновни сме сите, почнувајќи од она што го гледаат децата по дома. Ако женското дете перцепира дека жената се однесува мајчински кон сопругот, тој модел на однесување ќе го има и кон својот партнер. Ако машкото дете ја доживува мама дека е само мама, а не и жена на својот татко, истото ќе го бара и од својата партнерка. Застарените модели на однесување се сосем непрактични, само помислете колку свекрви знаете кои за сопругите на синовите велат “ич не се грижи за него”, или колку мајки знаете кои им велат на своите ќерки “патот до машкото срце е преку стомакот” (притоа не кажувајќи каде завршува патот). Време е да ги научиме децата на поинаков начин да ги гледаат односите жена-маж, начин кој нема да ги збунува и да им создава погрешни слики во главите. Време е да ги научиме момчињата дека да знаат да се грижат сами за себе во однос на исхрана, хигиена (капакот од шољата дечки и влакна после туширање), па да се грижат за домот во кој живеат е плус “вештина”. Од друга страна девојчињата мора да знаат дека не им е должност да се однесуваат мајчински кон дечковците/мажите, оти тоа ќе им се удри од глава. Секако, тоа не значи дека ако пеглам за себе нема да стокмам и некоја кошула за него, но значи дека ако јас сум зафатена со пеглање, тој може да пушти правосмукалка или да спреми нешто за јадење.

Живеењето заедно може да е пекол и рај, кој како ќе си ја нареди. Најлошо е ако е пекол за едниот, а рај за другиот. Оти не само што не се постигнува, туку и создава плодно тло за расправии кои не мирисаат на арно. Сум се фаќала себе дека изигравам не само мајка, туку и мајка Тереза за некој кој е супер способен да се грижи сам за себе. Имам и искуство на што личело тоа кога сум заучувала некого така. Јас сум била исфрустрирана и полетна за кавги, а тој се чувствувал “обесправен” кога доцна ми текнало да менувам нешто во односот.

Драги дами, бидете ЖЕНИ, бидете самоуверени, секси и свои. Не заради партнерот или сликата која сакате да имаат другите за вас, туку за себе. Ценете си го трудот и времето, оти си минува. Земете си тајм-аут за себе, за да се одморите, правете она што ви се сака и што ве исполнува. Се’ е навика, како ќе се поставите така ќе се однесуваат кон вас. Дури и грижата за децата имаат своја граница до каде се оди. Нека учат да се снаоѓаат сами, оти ќе им треба тоа искуство кое се вика “тренинг за живот”.

Жената Е и треба да биде мајка само на своите деца. Сопруга и партнерка е нешто сосем друго и затоа ако се фатите себе дека станувате или сте веќе мајка на оној со кој имате заеднички живот, фаќајте рачната и барајте тимска работа, бидејќи заедништвото е токму тоа.

Да сте ми живи и здрави!

До следниот понеделнички муабет,

За Женски Магазин, Ана Бунтеска

Жените кои ги знам

Во ничија сенка не се кријат

Ниту пак помош бараат

Кога плеќите од тежина им крцкаат

Оти низ животот учени биле

Секогаш главите угоре да им се

Со насмев наместо солзи

И благост во погледот

Збор во шеќер прав извалкан