Сопругот на Наташа ѝ ги зел 5-те деца затоа што се заљубил во друга: Сменила 30 адреси во животот и кога ништо немало смисла, нашла љубов, дом и родила уште еден син

Таа е мајка на шест деца, баба на три внуци, а во животот преживеала голгота. Побегнала од Косово со три мали деца, сменила 30 адреси, родила уште три, а токму кога конечно се средила, сопругот нашол друга и ја разделил од децата. Поминаа години додека се дојде на свое место, но таа никогаш не ја изгуби вербата во подобро утре

Ако романите напишани од животот би можеле да се категоризираат врз основа на побарувачката, оној за животот на Наташа би бил бестселер. Жанровски би бил хибрид од ренесансни љубовни сонети, руски реализам, античка трагедија и детски бајки со среќен епилог. Таа сака да каже дека е горд селанец од срцето на Метохија, кој моментално живее во сремското село Дивош. Родена е во Бегово Лукавац, каде што завршила основно училиште. Завршила математичка гимназија во Исток, а високото економско училиште во Пеќ. Израснала во големо и патријархално семејство и секогаш имала желба и нејзиниот иден дом да биде дом на татнежот на голем број деца. Кога сонот стана реалност, во нејзината татковина избувна војна и таа мораше да замине. Да бега и да бара засолниште за децата и за себе.

- Пред да одлучам да заминам, имаше денови на страв и постојано прашање што ќе се случи со мене, што ќе биде со моите деца? Мојот поранешен сопруг работеше во болница како возач, јас бев сам со три деца. Живеев над Пеќската патријаршија во Љевоша, каде што следната куќа е оддалечена најмалку 500 метри од мојата. Се чувствував незаштитено. Мојата ноќ беше најлоша. Ме мачеа мислите што ако некој дојде од шума, ја запали куќата, ме убие? Ментално не можев повеќе - ја започнува својата приказна Наташа (49).

Ја изгубивме куќата, но го спасивме видот на Стефан

Со првите немири во 1998 година, со четиригодишниот син Стефан, тригодишната ќерка Ангела, осуммесечното бебе Јелисавета и бабата на нејзиниот сопруг, таа го напушти огништето и се упати кон Нова Гајдора, место во Бачка каде што свекор и претходно купил куќа за не дај боже. Со себе имала пари и помош од добрите луѓе кои ги нашла во ова село.

- Една жена ни даваше млеко бесплатно, друга донесе сирење, третото кафе. Стефан имаше проблеми со очите. Благодарение на пријател кој платил за прегледот, му бил дијагностициран страбизам кој може да доведе до слепило. Во јули 1999 година, собрав средства благодарение на добрите луѓе и го одведов во Калуга за да има две операции. Благодарна сум на Бога затоа што од голема неволја излезе нешто добро. Ја изгубивме куќата таму долу, но му го спасив видот на моето дете - се сеќава таа.

По една година им се придружил и нејзиниот тогашен сопруг, па од Војводина тргнале кон брегот на Црна Гора.

– Каменово, Рафаиловиќи, Сутоморе, Тиват. Не се снајдовме, па се вративме во Србија. Пак Гајдова, Челарево, па Аранѓеловац. Во меѓувреме, во октомври 1999 година, забременив со Магдалена, што беше голем шок за моите родители во тоа време. Татко ми дури ми рече дека ќе ми даде 100 марки за да абортирам, што не доаѓаше во предвид. Реков: „Или ќе преживееме сите, или сите ќе умреме“. Ако Бог се грижи за нас петмината, ќе се грижи и за шесте“.

Штом се сместивме, мојот сопруг најде друга

Следните години ситуацијата се смири, се стабилизира, дури изградија нова семејна куќа во Аранѓеловац. Во 2007 година Наташа ја роди Марија и мислеше дека конечно доаѓа наградата за сета болка, борба и упорност во изминатите 10 години. Меѓутоа, наместо во рајската градина, Наташа се преселила во деветтиот круг на пеколот.

- За жал, љубовта заврши. Мојот поранешен сопруг едноставно престана да ме сака. Тој се заљубил во друга жена и решил да започне живот со неа. Се разведовме. Бев домаќинка и според некој традиционален закон таму, бидејќи не му донесов ништо на маж ми, немам право ништо да барам. Знаев што имам, а на што не, но кога немаш љубов, кога го немаш она што те терало да ги родиш тие деца, да ги издржиш сите неволји, тогаш тие ѕидови значат ништо за тебе.

И тоа не беше најлошиот дел. Децата морале да останат кај нејзиниот поранешен сопруг поради финансиска сигурност бидејќи таа тогаш немала ништо. Тоа беше одлука на Центарот за социјална работа. Таа го напушти семејниот дом и со еден куфер.

-Кога почнав да живеам без деца имав чувство дека не можам да дишам. Секакви работи ми се вртеа низ главата, дека веќе немаше смисла да живеам, поминував низ депресија, но ми помогна безрезервната вера во Бог. Тогаш си реков: „Подобро е да бидам некаде жива и здрава за моите деца, отколку да правам нешто непромислено кон себе или кон него“.

Заминала во Белград, се преселила во колективен камп во Ресник, каде што живееле нејзината мајка, двајцата браќа, снаите и нивните деца. Чистела згради, работела во канцеларии.

- Во еден момент ми се придружи Ангела, бидејќи не можеше да живее со татко ѝ и маќеата. Таму се школуваше. Пред да дојде, имав моменти да ја гушнам перницата и да плачам со часови бидејќи пред тоа секогаш имав дете со мене - раскажува таа.

Сепак, вербата и ведриот дух ја одржуваа, а потоа коцките почнаа да се редат една врз друга. Со помош на пријателот на нејзиниот татко се вработила како административен работник и таму ја запознала својата нова, вистинска и голема љубов - Радован. Тие го имаат седумгодишниот син Јован, кого Наташа го родила на 42 години, а имаат вкупно осум деца - пет на Наташа, едно заедничко и две ќерки на Радован.

-Кога ќе ги собереме сите на едно место, тоа е празник. Тато ќе ми кажеше да беше жив: „Нано, сине, можеше и подобро“. Можеби можев, но тоа е она што можев да го направам во моментов. Најголемото богатство е да се биде жив, здрав и насмеан, а за да бидеме такви мора да имаме мир. Ако немате мир, сценографијата околу вас нема да ве направи среќни – ни изјави оваа храбра и силна жена.

Наташа сега е и баба - ја има Круна (2) од ќерката Анѓела, а Валентина (6) и Данило (4) од Јелисавета. Покрај тоа, таа е и писателка, а неодамна ја објави и книгата „Подруга“.

Извор: Блиц