Тага и радост
Раните утрински зраци го осветлија прозорецот од мојата соба. Ги
отворив очите. Со обѕир на сите лоши настани што се случија деновиве, се
разбудив наспиена, свежа и одморена. „Денес ми е денот“, си реков во себе.
Синоќа Габриел дојде и сакаше да остане, но му кажав дека сакам да сум сама,
дека имам потреба од одмор.
Морав со некого да ја споделам мојата тага што ми беше наталожена во
душава. Бидејќи со Бека бевме многу отворени и разговаравме за сè, се јавив кај
неа. Бека многу се израдува штом го слушна мојот глас. „Виши“, ме викаше таа.
„Ќе се чекаме блиску до Музејот, има една мала кафетерија. Ќе пиеме кафе и ќе
си зборуваме“, ми кажа. Неа единствено можев да ѝ се доверам и да побарам
совет. Таа секогаш реално ме советуваше: „Виши, ништо не можеш да
промениш. Стив од почеток не се однесувал заштитнички кон тебе. Добро што
сама си започнала да градиш кариера. Ни преостанува да се концентрираме
само на работа“.
Влегов во такси кога се јави Тино и ми посака среќа и успех. Кога
стигнав до музејот Бека веќе беше дојдена. Кога се среќаваш со блиска личност
очите прво се сретнуваат. А нејзиниот питом, мирен и срдечен поглед ми
кажуваше сè. Помуабетивме, си кажавме сè, мене ми олесна на душата и потоа
отидовме на проба.
Пробата беше во отворениот двор на Музејот на современа уметност
каде што ќе се одржи модната ревија. Во претходните три дена и пробите таму
се изведуваа за да се навикнат сите на просторот. Од една голема бина се
спушташ надолу кон отворен простор со широки патеки кои беа имитација на
мермер, по кој не се лизга. Од страна на полукружни скали во неколку
хоризонтални редови се поставени столици. Меѓу патеките, мали езерца со вода
и вештачки мост. Беспрекорен и јасно видлив простор адаптиран од порано за
ваква намена. Цвеќе засадено симетрично во разни бои го освежуваше
просторот и му даваше изглед на двор од царска палата.
Почнавме да се облекуваме во гардероберите. Нè шминкаа, косите ни ги
средуваа. Кога работи една екипа веќе знаат каква фризура ти е потребна, каква
шминка ти одговара. Кога веќе се подготвивме да излеземе, ме фати мала трема.
Но, кога помислив дека имам вистински проблеми, а ова всушност зависи од
мене, ја подигнав главата и мојата самоувереност стана уште поголема, а јас
уште порешителна.
Излеговме на сцена. Зачекорив со сигурен и решителен чекор, свесна за
својата фотогеничност и убавина. Ова беше мој живот, моја професија, моја
иднина. Бевме многу манекени и манекенки кои ги рекламираа најновите модни
трендови. Присутните почнаа да ракоплескаат. На сите страни снимаа камери и
имаше многу фоторепортери кои нè сликаа. Беа присутни претставници на
брендовите, дизајнери, модни креатори со светски имиња. Од нивните лица се
читаше радост и задоволство. Во овие професии престижот е главен, а особено
профитот.
Со музика и со мал огномет заврши модната ревија. Потоа, вообичаено
имаше коктел-закуска. Сите звучни имиња од модата, музиката и филмот беа
присутни на настанот. Се запознав со многу од нив, разговаравме и ми беше
интересно што сите, всушност, беа обични луѓе.
Ова беше големо искуство за мене бидејќи имав пред сè можност да се
сретнам со луѓе за кои едноставно можев да сонувам, да разговарам со нив, да
учам од нив и да почнам да работам со нив. На крајот на краиштата, оваа модна
ревија за мене како личност која зачекори во овој свет беше реализација на еден
животен сон. Габриел ме држеше за рака. Беше пресреќен. „Не очекував дека ќе
биде толку успешна на модната ревија“, ми шепна и додаде: „Вики, тебе ти
тргна кариерата. Уште утре ќе те бараат да потпишеш договор со многу голема
сума“.
Вечерта доцна со Габриел отидовме кај мене. Уште не се соблеков, а тој
почна да ме бакнува. Нежно ми рече: „Вики, многу ми недостигаше овие
денови“. Сакав да му одговорам, но тој започна да ми го лиже врелиот
клиторис. Се возбудив многу. Габриел навистина знаеше кога да ми пријде. Му
се препуштив на бакнежите, мислите ми се поматија, доживеав најдобро
лижење што сум го доживеала досега. Испуштав крици. Потоа, Габриел ми
нареди да се завртам со газот накај него. Ме зграпчи за колковите и почна да
продира полека во мене. Влегуваше полека во мене, уживајќи во секој потег. Ме
јаваше со многу трпение. Мислев дека ова ќе трае бескрајно. Неговата сперма
ми го покри целиот грб.
Утрото станав со бакнежите на Габриел врз моето лице. Ми ги грицкаше
вратот и рамената. Почна да ми ги бакнува градите. Почнав да му возвраќам на
бакнежите. Се наведнав и почнав да му го лижам слаткиот кур, кој му беше
толку тврд што му се лизгаше од моите врели усни. Го лижев со рацете, му го
галев неговото врело меѓуножје. Тој секој момент ќе експлодираше. Во еден
момент, топла сперма ми ја исполни устата.
Отидовме во бањата и се истуширавме. Дојде послугата и ни постави
појадок и ни донесе дневни весници. Габриел забележа: „Вики, види на сите
насловни страни си – Надежна манекенка од странско потекло – Најубедлива
беспрекорна модна ревија – Новата хит манекенка“. Цел ден помина како во
сон. Како да се најдов во некој волшебен свет. Следното утро, Габриел
предложи да појадуваме и да одиме да потпишам договор. Во меѓувреме,
послугата донесе појадок и, повторно, нови весници. Кога виде еден од
насловите на весниците и сликата, Габриел збесна. „Што е?“, го прашав.
„Види“, ми одговори луто. Погледнав и ја видов на насловна сликата што нè
сликаа во сауната заедно со Габриел. „Леле, Габриел сите ќе дознаат“, му реков
испаничено. Почнав да плачам. Габриел се јави кај адвокатот да се консултира
за тоа што понатаму. Јас ѝ се јавив на Бека за тоа ако дознае нешто да ми се
јави. „Како ќе се појавам пред родителите на Стив?“, си реков во себе.
Не можев да се смирам. Бев очајна. Габриел излезе да се види со
адвокатот и газдите на хотелот. Попладнето ми заѕвони мобилниот. Ми се јави
Елена. „Е, уште оваа ми фалеше“, си помислив во себе и ѝ се јавив, а таа
плачејќи почна да ми зборува: „Вики, кај Стив сме в болница. Овој пат нè
издржа. Нè напушти“.
ТУЃИНКА
