Животот почнува тогаш кога повеќе не мора на другите да им кимате со глава како што бараат тие: Бидете свои, ништо повеќе и ништо помалку
Не мора да ги добивате сите битки против другите, убавината на животот е да сфатите дека можете да живеете мирно без сите тие битки. Да се биде свој, ништо повеќе и ништо помалку.
Сите наши животи се испреплетени. Затоа е логично да влијаеме еден на друг. Но, каде е границата каде што престануваме да бидеме свои, и што се случува тогаш?
Сами сте кога не морате да го прилагодувате својот став кон другите затоа што сте убедени дека тие знаат подобро. Мислењата на другите ви стануваат важни како ланскиот снег.
Свои сте кога ќе сфатите дека никој нема да ви аплаудира за вашите соништа, туку морате да ги чувате и да ги држите во себе како најголема света работа.
Затоа, вистинскиот живот започнува кога ќе почнете да земате резерва сè што ви велат другите, без разлика дали ве фалат или ве критикуваат.
Чудата почнуваат да се случуваат кога ќе разберете се. Но, треба да се дојде до тоа и долг и болен процес е да се разбере сето тоа.
Вистинскиот живот започнува кога ќе престанете да собирате луѓе околу себе со тоа што ќе им го докажете својот статус, образование, религија, интелигенција и други работи и ќе сфатите дека тоа може да ги наруши нервите на другите, но само го храни вашето его. Ништо повеќе! Нахранетото его само ќе ја наруши рамнотежата на вашето битие бидејќи ќе бара се повеќе и повеќе со текот на времето.
И тогаш ќе сакаш да им угодуваш на луѓето давајќи им се повеќе и повеќе, само тие да те следат, само да ти аплаудираат, само да те одобруваат, ти ќе направиш се.
Ако тоа не функционира, лесно ќе бидете спремни да се понижувате, да ползите, да клекнете пред другите и да направите се само за да стекнете мал дел од нивното одобрување.
Сето ова време ќе се прашувате зошто го правите тоа, кога тоа не ве прави среќни, туку напротив ве прави несреќни, но и покрај се ќе биде тешко да најдете сила да го промените моделот.
Вистинскиот живот започнува кога веќе не треба да им кимнувате со главата на другите како што тие бараат. Но, кога ќе дојдете до тоа сфаќање, ќе се запрашате зошто ви требаше толку време да го сфатите и да ја донесете таа единствена одлука, кога сте можеле да живеете така цело време.
Не мора да им го предавате на другите клучот за управување со вашиот живот.
Не мора да ги добивате сите битки против другите, убавината на животот е да сфатите дека можете да живеете мирно без сите тие битки.
Да се биде свој, ништо повеќе и ништо помалку.
