Популарната култура им дава на децата многу нездрава порака за одговорност. Со оглед на тоа што фокусот го става и промовира гламурозниот начин на живот на богатите и славните, тој сугерира дека животот треба да биде забавен. Популарната култура им соопштува на децата дека ако животната ситуација не е забавна, лесна или интересна, не е вредна внимание. И ако ги замара, им досадува или предизвикува непријатност, тие дури и не се обидуваат да се ослободат од неа.
Пораките во песните, правата и привилегиите кои некои професионални атлетичари ги преземаат, или, на пример, неубавото и расипано однесување на филмските ѕвезди, го изразуваат она што повеќето луѓе го нарекуваат недостиг од одговорност кон оние што ги обожаваат - децата. Децата дури и ги разбираат нивните пораки на начин на кој да се биде одговорен и да се однесуваат одговорно едноставно не е кул.
Сепак, децата порано или подоцна ќе научат дека вистинскиот свет на возрасни луѓе не функционира на тој начин и дека малку од тоа се служи без напор и упорност. Со цел да ги подготвиме за овој реален свет, една од највредните лекции што можеме да ги научиме е што понекогаш мора да загризаат и да ги издржуваат своите потфати одговорно.
Да се биде одговорен поединец во еден дел значи да бидеш спремен да прифатиш дека има многу работи во животот што не ги сакаме или не сакаме да ги правиме, но ние ги правиме затоа што мораме. Колку работи родителите прават само за своите деца, а не би сакале да го прават тоа нешто затоа што предизвикуваат страв, непријатност и замор? Понекогаш немаме волја, по стресен и тежок ден, да поминеме три часа низ градот со децата за разни воннаставни активности, а дома уште не чекаат еден куп алишта за пеглање и чистење. Не би, но мораме, бидејќи тоа е нашата работа како родител.
Децата треба да научат дека тие исто така имаат своја работа, при што подразбираме учење и училишни обврски, домашни одговорности, обврски кон врсници и луѓе околу нив, обврски кон себе. Тие треба да научат дека животот денес и во иднина, честопати вклучува работи што тие нема да ги сакаат или посакуваат. Затоа, наместо да приговарате, да смислувате изговори и да се повлекувате, едноставно треба да ги извршите вашите задачи, т.е. она што се мора.
Одговорноста вклучува напор, упорност и трпеливост. Кога нешто работиме, треба да се обидеме да го направиме најдобро што можеме. Треба да имаме истрајност, упорност и трпеливост да направиме нешто и да ги видиме нашите сопствени резултати. На овој начин, ја зголемуваме можноста дека на крајот ќе ги уживаме резултатите и профитот во некое поле на живот.
Се разбира, полесно е се ова да се наброи во теоријата отколку да се научат децата во реалноста да прифатат нешто што не им се допаѓа, да истраат и да сврзат крај со крај. Терминот што родителите можат да го користат кога им објаснуваат на децата што значи да се биде одговорен е - "издржи". Дозволете им да ги наведат работите што не сакаат да ги направат, а мораат (на пример, да напишаат домашна работа, да исчистат соба, да мијат садови и слично). Поттикнете ги да дијалог на начин што ќе ја увидат предноста на извршување на задачата. Кога ќе "дознаат" сами колку нешто ќе им донесе бенефит, кога ќе им дозволиме сами да одлучат што е навистина добро за нив, ќе им биде полесно да одредат како одговорно да им пристапат на задачи што не им се допаѓаат, но мора да ги направат.
Не е доволно да се каже "направете го тоа затоа што мораш ." Како и со сите проблеми на воспитување, треба да им објасниме на децата зошто нешто мора да се направи, какви се последиците од нешто или некој што се го игнорира, и кои се придобивките од тоа. Кога ќе им дадеме шанса да се однесуваат како одговорни млади луѓе и дќе им го отвориме просторот за да донесат одговорна одлука за себе, најверојатно ќе го сторат тоа.
