Д-р Светомир Бојанин, детски психијатар: Како создаваме синови кои се осмелуваат да ја удрат мајка си

Д-р Светомир Бојанин, професор и детски психијатар, многупати зборуваше за развојот на децата и за вистинскиот пат на образование по кој треба да се движат родителите. И на тој пат, како што вели, не треба да ги воспитуваме децата, туку да живееме со нив.

„Треба да живееме со децата, да ручаме со нив, да ги капеме, да ги гушкаме. Да ги фалиме кога ќе направат нешто добро и да ги опоменуваме кога ќе згрешат. Знаете, кога родителот ќе го привлече вниманието на петнаесетгодишно дете и му вели „па што правиш“, а детето се срами, значи дека родителот имал некаков емотивен однос со тоа дете“, објаснува д-р Бојанин.

А што е разгалено дете?

Вака опишува д-р Бојанин:

„Тоа е дете на кое му било дадено сè како вредност на работите. Кога ќе почнат да му даваат подароци на детето, знаете, тоа е многу важна тема, секогаш кога децата добиваат подароци, а потоа во еден момент имаме куп играчки и не ни знаеме кои се тие играчки. А всушност ги фрламе меѓу нас и детето и не ги гледаме.Затоа треба да знаете дека за големите празници се даваат поголеми подароци, а за помалите се даваат мали.Така се внесува некаков ред во начинот на размислување на детето. Детето тогаш знае дека тетка му донела некоја играчка од,не знам,Ваљево. И ја сака таа играчка затоа што ја сака и тетка си. А ако детето има толку многу играчки што дури и не знае која од кого е, не жали што ќе ги искрши утре наутро.

И така ги создаваме оние деца кои на пример ѝ удираат шлаканица на мајка си дека не може да им ги купи најскапите „Најк“ патики што ги сакаат. Неодамна имав баш таков случај, 15-годишен син да ѝ удри шамар на мајка си затоа што не можеше да му купи „Најки“, тие  беа прескапи. Тој случај секогаш го прикажувам на предавањето.

Значи, образованието започнува со љубење, гледање и впивање еден со друг. Децата го апсорбираат нашето однесување. Не се воспитува со зборови. Никој не стана добар затоа што некој му рекол да биде добар. Но, ако тато се однесувал така што детето се идентификувало со него и станало добро, тогаш тоа е вистинската работа.

Но, не смееме да заборавиме дека детето има своја волја, свои желби и своја естетика. А ако таа негова естетика подразбира желба за галама или гласна музика, додека сакаме да спиеме и одмориме попладне, тогаш мора да најдеме некакви договори. Затоа што детето е личност од ден нула“.

Извор: zena.blic.rs