„Два часа седевме и плачевме“: Сека Алексиќ со години не била во контакт со својот татко -во емисија низ солзи проговори за нивната прва средба

Добивај вести на Viber

Пејачката Сека Алексиќ имала многу тешко детство, а со својот татко немала никаков контакт со години.

Сека Алексиќ гостуваше на ТВ Блиц во емисијата „Во терапија со Славица Ѓукиќ Дејановиќ“ и низ солзи проговори за повторното обединување со нејзиниот татко.

- За време на војната целосно ги прекинавме контактите. Мојот очув учеше историја со мене, никогаш нема да го заборавам тоа, тој чита на глас и морам да го запамтам тоа додека размислувам што ќе облечам вечерва, но тој толку многу се трудеше околу мене. Учевме историја, српски, германски... Тој навистина се трудеше и верувајте ми, имав такво чувство дека ми е татко, дека ми е заштитник, тој човек кој беше тука за мене цело мое детство, па дури и до ден денес ми недостасува. Многу го надополнуваше тоа, навистина го направи, но клучната работа во сето тоа беше мајка ми која секогаш велеше дека татко ми е најдобар, дека татко ми е прекрасен човек, дека татко ми не е добар само кога тој пие, но не дека тој не е добар, но таков му бил карактерот. Мајка ми никогаш не кажа ништо лошо за татко ми и секогаш ме учеше дека тато е татко и дека никој друг не може да биде татко – се присети на минатото пејачката.

„Јасно ми беше каков е татко ми“

- Иако, кога пораснав, ми беше многу јасно каков е татко ми. Татко ми беше најдобриот човек на светот. Имаше огромно срце, но навистина алкохолот не му годеше. Тој не е човек кој требаше да конзумира алкохол бидејќи кога ќе допре алкохол станува поинаква личност во извесна смисла, тој и тогаш е емотивен и добар, но станува многу љубоморен. И тоа не важеше само за мајка ми, туку и за сите други. Мајка ми никогаш не го изневеруваше татко ми, немаше такви ситуации во нивниот брак, но тој беше љубоморен. И беше толку добар човек што кога земаше плата, ја делеше со блиските, соседите... Татко ми беше навистина добар човек и јас сум горда на тоа, без разлика на сите други ситуации што ги имаше мајка ми. Се разбира, како човек и како христијанка, сето тоа му го простив и заборавив на татко ми, но тој беше добар човек, а кога некој е добар, тие убави работи секогаш остануваат со тебе и се трудиш да не ги заборавиш - изјави пејачката.

- Кога растев, јас и татко ми го имавме овој прекин во комуникацијата затоа што побегнавме, отидовме во друга земја, тој замина во Австрија. Тогаш имаше само фиксни телефони и беше многу тешко да се најдеме, но имаше период кога некако се наоѓавме. Тетка ми тогаш отиде да живее во Австрија, како бегалец, а ние со тогашниот очув отидовме во Бања Ковиљача и на ова се сетив сега, тетка ми беше таа што го најде татко ми во Австрија, во Виена. Тоа беше нејзин зет, а него го обожуваше целата фамилија на мајка ми.  Тој беше најдобар. И така стапивме во контакт, тетка ми ни даде фиксен телефон од комшијата, тој се јави. Но, кога ми се јави тато ми, да ви кажам искрено, не се чувствував како да разговарам со татко ми. Тоа е чудно чувство. Ме потсети на се, знам дека е мојот татко, но всушност тоа беше шок. Претпоставувам дека бев толку шокирана што не можев да им се препуштам на емоциите, само размислував што ќе каже мојот очув Милан, дека нему нема да му е незгодно што го нареков тато. Сепак, се помина нормално, мислам дека беше најсреќен од сите нас што нашиот татко ни се јави - се присетува Сека.

„Се гушкавме и плачевме два часа“

- Со објавувањето на мојот прв албум, кога отидов на работа во Виена, тогашниот менаџер и емотивен партнер ми рече: „Со оглед на тоа што одиме во Австрија, би било убаво да го најдеш татко ти“, велам: „Па добро, ќе го најдам, ајде“. Тогаш имаше периоди кога малку му се лутев затоа што сум постара, па веќе можев да ја склопам сликата кога бил добар, кога не и зошто не е добар ако мајка ми бил добра со него. Тогаш бев малку лута, но сето тоа беше игнорирано кога се запознавме, се прегрнавме и се видовме. Беше многу тешко и емотивно - вели Сека.

- Татко ми беше генерално емотивен човек. Можеше да плаче кога ќе види сираче како проси на улица. Таков беше и јас тоа го наследив, иста сум и јас. Тие шокантни слики за деца буквално ме исфрлаат од колосек. Буквално, на вакви тажни ситуации ми треба малку време да се вразумам, веројатно поради детството, уште повеќе ме потресува, но таа наша средба беше многу, многу стресна и за него и за мене. Само се гушкавме и плачевме два часа - рекла Сека, а на прашањето: „Се сеќаваш ли на реченицата, како ти се обрати?“, пејачката се расплака:

- Ај немој сега вака... Воопшто не планирав да плачам... Бев слаба како дете и ме викаше Жило и само ми рече: „Каде си Жило?“. И тоа е се. Само седевме два часа, тој плачеше, а јас и покрај тоа што бев возрасна не знаев ни што да го прашам.