„И актерка сум и домаќинка, но никогаш не сум легнала со мирис на запршка во коса“: Некогаш Виолета, денес Милевица само брои години и не се откажува од себе
Лидија Вукиќевиќ со својот актерски талент придонесе за популарноста на ликовите на Виолета Попадиќ во ТВ серијата „Подобар живот“ и Милева Танкосиќ во серијата „Игра на судбината“. А меѓу тие две улоги лежат повеќе од три децении од кариерата на една актерка, која остана една од најголемите ѕвезди на поранешна Југославија.
- Секогаш ги бранам моите ликови, па и Милевица, иако немаме многу карактерни сличности. Таа дојде од мало гратче за да ја освои метрополата и не е пребирлива за средствата до целта, па затоа се трудам да бидам адвокат на одбранетите женски доблести како добра душа која не простува - искрена е актерката.
Денеска на секој чекор има „тип Милева“ и кај двата пола, а таквиот лик го цени затоа што има сила и е доследна на своите одлуки.
-Играв во нејзина кожа во серијата и знам да одредам мерка да бидам шармантна но не претерано како селски амбициозен тип. Спонтаноста со која ја освојува публиката е резултат на моето актерско занаетчиско искуство - вели Лидија.
Виолета ми отвори многу врати
Токму затоа нејзините пет минути започнаа на почетокот на нејзината уметничка биографија на сцената, со улогата на образованата градска шармантна девојка Виолета во најпопуларната југословенска серија „Подобар живот“.
- Иако не сонував дека серијата ќе добие толкава слава, градењето на таа улога го сфатив многу сериозно како голем предизвик. И навистина, по „Подобар живот“, мојот професионален живот почна да се подобрува. Набрзо добив понуди за реклами, од кои купив две коли, а дојдоа и нови улоги. Нашите околности на Балканот многупати се менуваа, животот во 21 век носи нови искушенија, но семејните приказни околу кои се развива сценариото на таа серија се секогаш привлечни теми. Затоа и сега би била среќен да ја глумам Виолета, ако некогаш има продолжение на серијата.
Но, таа смета дека популарноста на тој лик подоцна и донела меч со две острици.
- По ликот на Наташа во претставата „На дното“ на Народниот театар во Белград, прво останав без улогата на Орестија, а потоа и други понуди речиси 15 години. На пример, театарски и ТВ ангажмани, поради љубомората на колегите по успехот со ликот на Виолета. Во моите гени има и црногорски инает дека не барам улоги самоиницијативно, ниту пак грабам. Секогаш ќе жалам што не ја играв Надја во претставата „Роман за Лондон“, која Мира Траиловиќ ја започна во Ателје 212 пред да ѝ се влоши здравјето, па проектот не се реализираше.
Пораснав во дом полн со љубов
Нејзината биографија започнала со нејзиното раѓање во Краљево во 1962 година. Стекнала дисциплина и добро воспитување во семејното гнездо. Не си дозволила потенцијално да пробува хирови, каприци или разгалување бидејќи долго време е лице на насловните страници.
- Скапоцен ветар во грб за живот добив од мајка ми Мира, професорка по литература и татко ми Властимир, државен секретар за образование. Сестра Марина и јас бевме воспитани со многу љубов и нè научија дека е многу важно да зборуваме за се искрено, без разлика колку години имаме, да размислите сами и да застанеме зад сопствените избори со голема поддршка. Децата не се воспитуваат со брендирана облека и готвени јадења секој ден. Тоа е само површно. И јас како мајка ги имав овие принципи во воспитувањето на моите синови Андреј (30), извидник за обука и Давид (27), професионален пилот. Тие се мои драгоцени соговорници за многу животни теми, среќна сум и горда што можам да кажам дека живеат живот кој ги исполнува, и дека ме поддржуваат во се. Научив прво сама, а потоа им пренесов и ним дека со суета нема да постигнат ништо и секогаш кажуваат да што сакаат а што не сакаат.
Покрај улогата, нејзиниот годишен планер вклучува и нов маркетинг проект во мај во Италија. Ќе го искористи за да и го претстави на јавноста начинот на кој се негува уште од тинејџерските денови.
- Често сум на турнеја во регионот со популарната театарска комедија „Чекајќи го министерот“ за површни луѓе и сакам да играм во неа поради мудрата порака што ја носи. Во меѓувреме поминувам околу четири дена во неделата на целодневни снимања на „Игра на судбината“. Странскиот проект со задоволство го прифатив како скалило погоре за да ги измерам моите професионални достигнувања и да научам нешто ново.
Оптимизмот на лицето е поважен од се
Иако секогаш изгледа како тип-топ, на прво место е храната на нејзината душа, а потоа телото.
- Обожавам да читам книги за психологија, филозофија и религија, тие се прозорец кон мојот свет. Би сакала да се занимавам со психологија, која е блиску до глума. Се сеќавам на насловот „Актерка со мозок“ за едно мое интервју кога имав 24 години и одлично ме опишува. Приоритет ми е да си ја наполнам душата, но не оспорувам дека и физичката нега ми е важна.
Моите фиоки првенствено содржат производи за нега на кожа и коса од органско потекло. На второ место се мојата гардероба и чевли.
- Одржувањето на хигиената е од клучно значење. Не легнувам без крема за лице и тело, а во слободно време користам само пудра, кармин и руменило од шминката, а не знам посебно да се шминкам. Оптимизмот на моето лице е поважен од се, само загубата на моите родители ми ја одзеде безгрижната насмевка додека не зајакнам. Но, никогаш нема да се помирам со нивното заминување, а времето не ја лечи болката, иако учиш да живееш со неа.
Со нејзината сестра Марина го усвоила обичајот двете заедно да одат еднаш годишно на одмор. Тие се една за друга 24/7.
- Секој ден зборуваме за спомените на родителите. Нашето детство беше обоено со голема љубов во нашето семејство. Тато и носеше на мајка ми букети цвеќе секој ден. Моите пријатели со задоволство не посетуваа, воодушевени од количината на емоции и позитивна енергија во атмосферата на нашиот дом. Никој никого не гледаше настрана, а редот беше познат по се. Се беше во ред и на свое место, го почитував распоредот за ноќни излегувања и не доаѓав дома во зори.
Трпеливо го чекам вистинскиот
Таа трпеливо го чека Вистинскиот Господин. Љубовта никогаш не ја чувствувала набрзина. А таа се разведе кога исчезна љубовта и разбирањето.
- Не можам да ја разберам идејата дека треба да се грижам за мојот партнер. Љубовта работи на чувство, никој никого не задржува таму. И не може да зачува или задржи. Зрелоста ми е важна за секоја емотивна врска, немам никаква љубов помалку од пет години. Подобро е да си сам отколку да се трудиш да одржуваш заедница на интереси.
Секогаш се надева на вистинска љубов како онаа меѓу Ромео и Јулија.
- Сакам силни личности. „Кој си замислува дека сите плодови зреат кога имаат јагоди, не знае ништо за грозјето“, ме води таа поговорка и никогаш не го генерализирам карактерот на луѓето, ниту на мажите што ги сакам.
Таа за себе вели дека не е совршена. Кога би им се допаѓала на сите, таа верува дека нешто нема да биде во ред со неа. Таа не толерира себични луѓе.
- Колку и да бројам години, никогаш не се откажувам од себе. Ниту сум „само“ актерка, ниту „само“ домаќинка. Самосожалувањето фрла во депресија. Луѓето така се откажуваат од себе и занемаруваат надвор и внатре. Можам да работам цел ден затоа што сум многу вредна и на работа и дома, но нема да одам да спијам со мирис на спреј во косата или со запоставен маникир затоа што ми се отстранил лакот додека ги миев садовите.
Навива за синовите и за себе да не го изгубат здравјето и енергијата. И таа самата хазардерски се изненадува.
- Само никогаш да не ми биде мирено пристаништето и моите синови да бидат добро. Пробав многу работи, вклучително и ноќно шетање низ пустината во Ирак. Горда сум на своите одлуки, зрачам со оптимизам. И победникот и поразениот се очигледни на прв поглед. Животот наметнува околности, а јас сум подготвена за секој нов ден. Ме води потсвеста. Секогаш наоѓам посветла страница во водичот за живот.
Извор: жена.блиц.рс
Фото: Инстаграм/Официјален профил Лидија Вукиќевиќ
