Марија ја загуби ногата на 16 години, а денес е модел: Паднав и го повредив коленото, но отокот не ми помина

Добивај вести на Viber

Кога лекарите виделе дека отокот не се намалува, ја испратиле на рендген, каде што виделе дека „има нешто“ во коленото

„Не знаев ни што ми се случува, ја прашав мајка ми дали ќе ми опадне косата“, ја започнува својата животна приказна Марија Матиќ (26) од Косјериќ, која ја изгубила ногата на само 16 години. 

Марија паднала, ја повредила ногата, а потоа дознала за тешката дијагноза.

„Имав 16 години кога паднав и го повредив коленото. Добив оток над коленото, кој остана и по закрепнувањето. Тоа беше аларм за проверка", раскажува младата девојка за „Телеграф.рс“.

Штом паднала, знаела дека не е безопасно. Била тешко повредена. Кога докторите виделе дека отокот не се намалува, ја испратиле на рендген, каде што виделе дека „има нешто“ во коленото, се присетува Марија и додава:

„Ме побараа да направам биопсија, а таа покажа дека имам рак на коските. Во тој момент не знаев ништо. Моите родители знаеја сè и кога ми кажаа, на почетокот не бев ни свесна што се случува. Бидејќи во нашата куќа никогаш не се спомна таа болест, не ни знаев со што се борам“.

Млада и сè уште дете, не ни знаеше дека нејзиниот втор дом ќе стане детското онколошко одделение, а секојдневно стоечки трпеше нови терапии, игли и стресови.

„Ме испратија во болница и таму видов деца кои беа без коса. Ја прашав само мајка ми дали и јас ќе ја загубам косата, а потоа видов солзи во нејзините очи. Тогаш станав посвесна дека мојата болест не е наивна... И мислев дека ќе бидам во болница ден-два, знаете, за да примите инфузија. Медицинските сестри беа прекрасни, и сите беа одлични со мене, некако се поддржувавме, сите тие деца ми дадоа позитивна енергија“, се сеќава таа.

Лекарите потоа ѝ препишале хемотерапија. Меѓутоа, по две сесии, сфатиле дека болеста брзо напредувала.

„На сите им ги испративме моите тестови. Една болница понуди ново колено, но знаев дека нема ништо да се добие од тоа и дека ситуацијата е сериозна. Косата ми падна, имав неподносливи болки, сè и сешто... но не паднав поради моите и поради себе, јас сум лав во хороскопот и имав коса како грива“.

Мораше да се донесе одлуката, најтешката. Ампутација на ногата.

„Видовме што се случува, ампутацијата мораше да се случи и се случи. Потоа, се сеќавам дека бев силна, бидејќи сите лекари добро ме подготвија за тоа, психолозите и сите можни луѓе ми зборуваа за тоа, па полесно го прифатив. Се сеќавам дека три часа пиев тродон и метадон, тие болки се ненормални, кога ќе престане дејството на лекот, бараш нов лек“.

Закрепнување и желби

„По ампутација не смеев да одам на некои терапии, морав да продолжам со терапии и да се контролирам. А потоа по некое време и тоа беше дозволено, па отидов на рехабилитација, масажи, на физиотерапевт и научив да одам, повторно. Надминав сè, бидејќи не размислував многу, болката ме убиваше, ме заспиваше и само продолжив да одам напред бидејќи имав своја цел“, ни раскажува оваа храбра и прекрасна девојка.

Имала голема желба да заврши училиште, да се запише на факултет и да ги работи работите што ги сака, и успеала.

„Сето ова се случи, завршив школо и факултет и магистерски, работам и се занимавам со манекенство. Кога собирав пари за протеза после ампутација, тогаш луѓето ме контактираа за фотографии и секакви работи, па од тој момент натаму континуирано работам и среќна сум“, вели оваа лавицата.

Покрај манекенството, Марија снима клипови на социјалните мрежи каде им објаснува на луѓето дека животот е еден, дека треба да се остане храбар и силен и дека не е срам да немаш рака или нога, како и сè друго.

„Тоа е мојата порака што ја испраќам, порака за храброст и мора да знаат сите, кога е тешко, бидете храбри, поставете си цел и водете се по него. Очајот не е опција, затоа погледнете ме!“, заклучува Марија.

Извор: Telegraf.rs