Милица никогаш не ги видела своите сестри: Родена е слепа, а на 7 години на Велигден се случило ЧУДО
На Милица на Велигден ѝ
се вратил видот, но тоа не е крајот на нејзината
приказна
Седумгодишната Милица, малото девојче од Чачак, долги години го живеела животот во целосен мрак, бидејќи се родила слепа. Нејзините очи никогаш не виделе слики од реалниот свет, а светот околу неа постоел само преку нејзините мисли и фантазии. Во тој мрачен универзум, таа никогаш немала шанса да ги види нејзините три сестри или нејзиниот татко Зоран, кој со љубов и упорност се обидувал да ѝ го промени светот.
Таткото на Милица, Зоран, е бестрашен херој кој на девојчето ѝ пружа вистинска татковска љубов. Од моментот кога се родила, заедно се бореле за таа да прогледа, желни да ѝ дадат можност да го доживее светот околу неа во сите негови бои и облици. Катаракта, заматување на леќите на двете нејзини очи, и ја одзеле способноста за гледање. Зоран бил немилосрден во намерата да ѝ помогне на својата мила да види. Со години собирал средства за да ѝ овозможи операција на Милица во Русија, каде успешно ѝ го вратиле видот. Сепак, тоа било само првиот чекор во нејзината борба за целосно закрепнување.
Пред четири години Милица конечно била оперирана во Русија, која ѝ овозможила да го види светот околу неа. Сепак, тоа не бил крајот на нејзината борба. За нејзините очи да станат посилни и да можат да работат со полн капацитет, неопходно било редовно да присуствува на стимулација на видот во Нови Сад. Тие стимулации биле клучни за враќање на функцијата на нејзините очни мускули.
Зоран останал сам со четирите ќерки откако мајка им ги напуштила. Неговото секојдневие било исполнето со напорна работа за да обезбеди дневен леб за своите принцези. Иако посветено работел со тримерот за да ја одржува градината и успешно да се грижи за своето семејство, финансиските предизвици му отежнале да ја плати терапијата и стимулацијата на видот на Милица. Сепак, солидарноста и дарежливоста на луѓето низ Србија и дијаспората овозможиле финансиски да се поддржи процесот на лекување и закрепнување на Милица.
Низ маките и подемите и падовите, Зоран бил неуморен во својата посветеност. Како што минувало времето, Милица постепено почнала да покажува знаци на напредок. Нејзината насмевка кога првпат го видела светот околу неа била неискажливо драгоцена. На Велигден со среќа и радост сфатиле дека Милица конечно може да гледа. Самата ја отворила вратата, го истражувала дворот, им пришла на сестрите и си играла со нејзините играчки. Нејзиното однесување зборувало погласно од зборовите – гледала.
Зоран е исполнет со благодарност кон луѓето кои несебично ја поддржале борбата на Милица за да прогледа. Неговата вера во човечката добрина и моќта на солидарноста е тешко да се изрази со зборови. Неговото срце е исполнето со благодарност кон Бога, лекарите и сите кои помогнале во ова патување. За него тоа било вистинско чудо.
Фото и Видео: Youtube
Извор: стилкурир
