„Моите деца јадат ручек кој го нарачувам, а затоа ми велат дека сум немајка - оти не сум го зготвила“

Добре дојдовте во 21 век, времето на борците за човекови права, времето на истакнување на слободата, моќта и важноста на жената, времето на невидена мизогинија што ја шират ЖЕНИТЕ кон жените!

Така осамнуваат деновите кога ни се гади да поминуваме време на Интернет! Иако денес веќе многу добро знаеме дека во морето глупости добра и квалитетна содржина е навистина ретка, сепак не можеме а да не бидеме изненадени, не можеме а да не се нервираме кога читаме одредени „мотивациски“ пораки и предлози испратени од тие кој „секогаш знаат подобро“.

Така, во тој дух светлината на денот ја виде специјален твит, кој гласи вака:

„Зготвениот ручек им испраќа на децата порака за љубов, нарачаниот ја нема таа моќ!“

Значи, десет едноставни зборови се неопходни за една јасна пасивно-агресивна порака.

Што значи дека еден општ став е дека мајките кои работат (ако тргнеме од фактот дека немаат секогаш време за готвење) не се доволно добри мајки. Сепак, не се работи само за жени, ова е напад на сите родители, без разлика дали се машки или женски.

Факт е дека сите би се согласиле дека зготвен, домашен ручек е подобар, повкусен, но од друга страна, не е во ред да се судат оние кои не се способни да готват, кои немаат доволно време, кои работат двојни смени, викенди и да си дадат (заслужено) за право барем да го нарачаат тој ручек.

Зошто само зготвен ручек испраќа љубовна порака, како недостатокот на таа љубов се одразува во нарачаниот ручек?


Па само затоа што тој родител цел ден се мачел да ги заработи тие пари и носел храна на маса како доказ за љубов, има ли потреба да се биде толку ситничар, има ли потреба да се испраќа толкава енергија за обезвреднување на оние што прават нешто поинаку?!

Како и да е, реакцијата на твитер заедницата прилично ја осуди оваа порака, а колку е апсурдна целата ситуација сведочи фактот што жените ја претворија во шега, па една мајка рече:

„Господе, се надевам дека брашното не е откупено. Семејството може да ја почувствува нашата љубов само ако ние лично ја береме жетвата и ја сомелеме на воденицата. Купеното брашно ја нема таа моќ“.

Значи, крајно време е да престанеме да бидеме ситничари, бидејќи ако децата се сити, чисти, топли, среќни и безгрижни, кому му е гајле дали тој ручек е нарачан?!


Фото: фреепик /Твитер

Извор: најжена