Мојата ќерка има 10, а јас 47 години. Тоа е прилично страшно: Сања за сите предности и недостатоци на мајчинството после триесет и петтата

Денес, жените раѓаат деца сè подоцна и подоцна, па менопаузата на мајката и пубертетот на ќерката често се совпаѓаат - што може да биде доста комплицирано. Прашавме психолог како да не летаат пердуви кога хормоните беснеат и кај мајката и кај ќерката...

Пред нешто помалку од две децении, жените го раѓаа своето прво дете на возраст од 20 до 29 години, а сега таа граница е драстично поместена, па жените обично го добиваат првото дете на возраст од 30 до 39 години. Со оглед на тоа што продолжува трендот на одложување на мајчинството, старосната граница на мајките кои првпат родиле полека преминува четириесет. Дваесеттите сега се резервирани за образование и кариера, триесеттите за создавање финансиска сигурност и купување стан, а поранешните приоритети, како бракот и децата, се ставени „во мирување“...

И кога еден ден конечно сè во животот ќе „се скоцка“, а жената која одамна ги поминала триесеттите мисли дека е дојдено вистинското време да има бебе, шансата да остане бремена на таа возраст- е помала. Приказната понекогаш се комплицира, а времето минува...

- Некои работи во животот не ги планираш, едноставно се случуваат. Така ми се случи да почнам да планирам за потомство околу триесеттата година, но не можевме, и тоа добри седум години. За тоа време, со секој месец без резултати и со тоа што биолошкиот часовник ви отчукува побрзо и побрзо (што во мојот случај го потврди и хормоналниот статус), желбата да се видат двете обоени линии на тестот за бременост стануваше сè посилна - вели Сања П.

Таа вели дека тогаш не размислуваш многу за поширокиот контекст на приказната за мајчинството, само сакаш тоа да ти се случи, но со секоја година на неуспешни обиди стануваш свесна и за годините.

- Многу пати сум пресметала колку ќе имам кога моето идно бебе ќе оди на училиште... Но, потоа тоа го оставаш на страна, си велиш дека ќе зборуваш за тоа кога ќе се случи и ќе се фокусираш на решавање на актуелниот проблем.

„Летаат пердуви“ кога хормоните беснеат и кај мајката и кај ќерката

„Проблемот“ на Сања конечно беше решен кога таа имаше 36 и пол години, а на 37 и нешто доби ќерка.

- Таа сега има десет, јас имам нешто повеќе од 47. Таа влегува во пубертет, јас сум во менопауза. Во нашата куќа во моментов е многу бурно. И двете се трудиме да ги ублажиме реакциите од дивите хормони, некогаш успеваме, некогаш не. Во тие други ситуации, милион пати ми поминува низ глава дека немаше да биде вака сега да ја добиев малку порано, но сега што е, тука е. Ја имам, и тоа е најголема среќа, но подеднакво сум свесна дека да знаев дека ќе ми биде проблем да останам трудна, многу порано ќе го планирав семејство. Барем полесно да се снајдам со нејзиниот пубертет, а потоа да имам време за себе, соодветно да се подготвам за моето влегување во менопауза.

Психолог: Времето за мајчинство е индивидуална работа

Сепак, не размислуваат сите како Сања. На својата Фејсбук страница, Жељка Курјачки Станиќ, психолог и психотерапевт, напиша:

- На дваесет години бев премлада за да родам деца. На триесет, ми се чини, бев премногу стара. На триесет и пет бев таман! Значи, ако се чувствувате како да е предоцна да имате деца или да започнете нешто друго, можеби треба да почекате малку. Можеби некои околности треба да се променат во вашиот живот, па ќе бидете помлади и посилни за година или две.

Нејзиното размислување ни даде повод да ја прашаме дали воопшто можеме да зборуваме за најдобрата возраст за мајчинство или сепак тоа е индивидуална работа.

- Тоа е многу индивидуална работа. Замислете колку е подобро жената која родила дете кога ја запознала љубовта на нејзиниот живот, веќе добро да се познава себеси, а потоа да роди деца, отколку жена која родила деца, како што велат: „на време“, со маж со кој подоцна страшно се расправа, но е осудена да остане во некаква врска бидејќи имаат деца заедно. Секако, вообичаени се и обратните примери и затоа велам дека е многу индивидуално искуство.

Научете нови родителски вештини

Станиќ вели дека не би навлегла во медицинскиот аспект, но во психолошка смисла нема помлади, постари или најдобри години за раѓање деца.

- Некои луѓе се најдобри во своите дваесетти, најживи, најзаинтересирани за луѓето околу нив, но потоа следуваат години на постепен емоционален и морален пад, кога со годините стануваат мрзливи, себични и ладни. Додека другите, од друга страна, со текот на годините стануваат подобри како луѓе, тие сè порадосно го разбираат животот и имаат сè повеќе добра мудрост. Важно е да веруваме во себе и во нашата способност да научиме нови вештини во родителството, во комуникацијата со детето, дека можеме и треба да растеме и развиваме во текот на животот, да научиме како подобро да разговараме со детето, со партнерот, како да се живее поубаво.