Приказната на личност која не добила корона досега: Што мислам дека ме спаси, а никој не веруваше

Сите колеги кои седеа околу мене во одреден момент беа позитивни на корона. Седиме во иста канцеларија. Јас ништо. Брат ми, најдобрата пријателка, комшиите, паѓаат околу мене како домино, јас сум уште негативна.

Девојката на еден близок пријател, бесна на светот, објавува дека по трет пат има корона! Имаше во првиот бран, па доби делта штом се појави и сега седи дома позитивна на омикрон. Бевме во контакт додека таа беше убедена дека „нема шанси оваа кашлица повторно да биде корона“, таа доби, а јас, еве две недели подоцна, се уште ништо.

Во февруари како некој да ме стави во онаа стара игра каде што кликнуваш на сиви полиња и избегнуваш мини. Животот наводно се вратил во нормала, а јас купувам леб, а од другата страна амбулантата за Ковид, каде има толку многу ред што болните чекаат во кола за да не смрзнат, а помладите членови на семејството чекаат ред за нив.

Гледам луѓе како шетаат по улица со маски и пријатели на Инстаграм кои секоја вечер одат на друга забава,во нов клуб. Паралелен универзум.

Живеам сосема нормално, но признавам дека не одам по кафеани и поголеми забави. Патувам, седам по кафичи (иако ги избегнувам најпрометните), одам на работа каде седат педесетина луѓе во иста соба, влегувам во превоз, бев на свадби, погреби. Покрај сето тоа, контактирам со луѓе кои излегуваат и возат по автобуси. Моја супер пријателка е професорка, секое кафе со неа е 200 контакти за почеток. Како, побогу, успеав да избегам од короната по две години од оваа тортура?

Еден чекор напред

Многумина би рекле дека тоа е чиста среќа, но не ми помогна само среќата кога бев во ситуација каде заразени луѓе буквално кашлаа во мене. Мислам дека за нас кои досега за чудо ја избегнавме инфекцијата помогна комбинација од фактори:

Навреме се вакцинирав

Да, ова е важен факт бидејќи сум сигурна дека првите шест месеци додека луѓето околу мене беа болни, вакцината ме заштити и веројатно ме изложи на вирусот доволно за да го зајакне мојот имунитет кон него. Првата доза ја примив во февруари, речиси пред сите во Србија, што значи дека на почетокот бев доста добро заштитена. Не се однесував како непобедлива затоа што сум вакцинирана, туку се гледав само со драги луѓе и седев по кафулиња, иако најчесто надвор. По третата доза сред лето, почнав да седам по кафеани и внатре, одев на свадби, повторно бев изложена на вирусот, но очигледно вакцината + имунитетот завршија работа.

Мудро избирам битки

На вирусот му пристапив како на статистички проблем. Да ја намалам неговата шанса да дојде кај мене што е можно повеќе, па што? На вакцината гледав како на панцир. Да, ме штити, но тоа сепак не значи дека ќе ме спаси од директни удари во глава. Барем да го избегнам тоа.

Додека дивееше тој пролетен бран, ги намалив контактите, и да не се лажеме, тогаш мерките беа такви што Господ знае што можеше да се случи. Покасно отидов на море со авион, многу внимавав да седам надвор, летото, но ни на аеродром не ја симнав маската N95.

Сè уште носам маска во продавници, лифтови, во превоз. Одам во трговски центри, бев во кино, па живеам како што живеев и едноставно не одам директно во опасност.

Опкружена сум со внимателни луѓе

Не можам доволно да нагласам колку е ова важно. Моите пријатели секогаш се јавуваа кога некој од нив ќе помислеше дека има некој симптом и веднаш ги откажуваа посетите, дури и да им беше роденден на децата. Бидејќи скоро сите беа вакцинирани, едноставно ги имаше многу помалку што беа заразени, и што поминаа или без корона или со некои благи симптоми за кои беа навреме изолирани. Се разбира, луѓето не знаат секогаш дека се заразени, но познавам цели семејства кои се разболеле од ручек затоа што некој не сакал да се тестира на време, иако не се чувствувал добро.

Среќата ги придружува храбрите, но им служи на паметните

Се разбира, не можам со сигурност да кажам што ме извлече, иако бев во контакт со луѓе кои беа заразени во тоа време без да знам. Мислам дека тоа не е само една работа. Дали бев асимптоматски случај? Можно, но не верувам. Мерев антитела и не беа наеднаш необјасниво зголемени. Дали мислам дека ќе се заразам? Мислам дека да. Сега тоа изгледа неизбежно. Ако му се верува на Марфиовиот закон, веројатно ќе почнам да кашлам ден по овој текст. Само знам дека ќе продолжам да се грижам што и како правам и откако ќе го прележам вирусот. Луѓето се однесуваат како да имаат резервен организам, а јас барем чекав да го добијам (кога) има далеку поблаг сој со далеку поразвиени лекови. Ние кои досега не сме биле со корона засега сме интересно малцинство. Дали не има многу?

Извор: www.blic.rs