„Сѐ е во ред, но јас тука гледам едно големо бебе“: На Наташа ѝ рекле дека никогаш нема да стане мајка, на 42 години ја слушна најубавата вест
Србинка со својот животен пример на многу неутешни жени им покажа дека никогаш не е доцна да се стане мајка
Наташа Ритер (53) од Србија на 42 години за прв пат стана мајка на девојче, а за Blic.rs ја раскажа својата необична приказна со надеж дека ќе инспирира други жени, но и семејства кои можеби се откажале од идејата некогаш да станат родители.
Ѝ кажале дека никогаш нема да стане мајка
Раскажала колку сакала да роди девојче, но желбата никако да ѝ се оствари:
„Поранешниот сопруг го запознав како тинејџер, тоа беше љубов на прв поглед, млади, полни со планови за заеднички живот и траеше околу 20 години. Како и секоја девојка што е заљубена така и јас сакав да се остварам како мајка. Сонував како ќе изгледа нашето дете, посакував мало девојче и секогаш знаев дека ќе и го дадам името Дијана по принцезата Дијана затоа што ми беше омилен лик, не затоа што беше принцеза, веќе бев маѓепсана од нејзината добрина, хуманост, насмевка. Меѓутоа, годините минуваа, месец по месец, година по година и ништо.
Периодот на животот пред мојата 40-та година беше период на голема празнина и тивко страдање. Не можам да опишам какви емоционални и психички удари имаше во желбата за дете. Се надеваш, се надеваш и ништо! Моите другарки имаа деца едно по друго, се радував на нивната среќа, но во исто време секоја нивна бременост ја доживував како шлаканица. Во мене имаше тешка ментална борба. После неколку години неуспешни обиди за забременување, јас и мојот сопруг решивме да одиме на лекар и да се прегледаме. Сепак, уште една шлаканица, докторот ни рече дека нема да можеме да имаме деца. Тогаш мораше да го прифатиш и да живееш со тоа“, раскажала Наташа и додала дека набргу потоа сакала да посвои дете, но нејзиниот сопруг тогаш не бил подготвен на тој чекор. Со текот на времето се оддалечиле а потоа и се развеле.Потоа донела уште една одлука со која решила да го промени правецот на својот живот: „По долг период на осаменост и неуспешни љубовни врски, мислев дека се е готово, па си реков „сега ќе патувам и ќе се свртам кон други животни приказни, не сум ни прва ни последна без деца и жена. Тогаш повторно ми дојде идејата да посвојам дете. Во тој период почнав да поставувам прашања, да барам што, како, каде , колку да чекам, да можам сам да посвојам дете, и така ме одведе патот до Аљмашката црква, влегувам и стојам до иконата на Света Петка и се молам од срце и душа да ги услиши моите молитви и да имам мое дете (мислам на посвојување), затоа што веќе имам 40 години и нема теоретски шанси за друг пат бидејќи сега и природата го прави своето, но чудни се патиштата Господови, како што би сакале постарите да кажат. Во општеството во кое се преселив го запознав мојот сегашен сопруг. Бидејќи се сочувствуваше и беше многу упорен и решителен во својата намера, решив да му дадам шанса, со надеж дека барем ќе имам љубов од маж, ако бидам лишена од љубовта на детето“.
Чудото се случило на 42-годишна возраст
После долги години маки, дојде време за добра вест: „И така во тој момент имам 42 години, циклусот почнува да ми доцни и имав мачнина, но повторно, со оглед на тоа дека имав проблем со стомакот во младоста, се тоа го припишував на старите болки и почетокот на менопаузата. Отидов на лекар на преглед и му кажав за моите поплаки, по што ме испрати на гинеколог кој веднаш ми препорача ултразвук за превенција да проверам дали е се во ред.
Гледа и ѝ диктира на сестрата „миом на матката на предниот ѕид, има и една циста на десниот јајник“, ми беше јасно , ете од каде ми се болките. И така докторот не престанува да зборува, во еден момент вели „се ова е добро, но вие овде имате и едно убаво големо бебе“. Ма не, не им верувам на сопствените уши!
„Дали сте сигурни, го прашувам, а сестрата ми го врти мониторот, имам што да видам и да молчам. Срцето на моето бебе удира најсилно што може за да ѝ покаже на сопствената мајка дека навистина е тука“.
„Првото нешто што ми падна на ум беше дали овој миом и циста ќе ми пречат на бременоста, фетусот? Докторот ме уверува дека нема затоа што бебето е на другиот крај на матката и дека се ќе биде во ред. Таа потоа ме праша дали ќе го задржам бебето, а јас мислам „секако, не сакам ни да размислувам за други работи“ Излегов од лекарската ординација среќна, радосна, со неверување дека е навистина толку лесно, а толку ми беше тешко со години, сакав да врескам со сета сила од среќа, така силно да слушне цел град“, се присетува Наташа.
Ризици од бременост во 40-тите
Наташа зборуваше и за ризиците од бременоста во 40-тите години: „Никогаш ниту еден момент не помислив дали ќе можам да ја носам бременоста бидејќи знаев дека можам. Што се однесува до поплаките, навистина немав никакви поплаки, тури не бев ни разгалена трудница, само уживав во бременоста, разговарав со моето бебе и го чекав денот кога ќе се сретнеме. На ултразвукот се беше во ред, особено наодот за Даунов синдром. Во осми месец имав вишок на плодова вода предизвикана од гестациски дијабетес, но тоа ни најмалку не ме исплаши, единственото нешто што морав да бидам на гинеколошка клиника до породувањето, каде што поминав три недели. По тој период, лекарите решија дека треба да родам порано, односно така бараше бебето. Се породив со царски рез и фала богу се помина во најдобар ред . Донесов на свет прекрасно здраво девојче и желбата ми се исполни, ја добив мојата Лејди Ди, мојата Дијана!“
„Уживав во се, ништо не ми беше тешко. Иако луѓето велат дека колку е постара трудницата, толку потешко ѝ е да се опорави, а јас навистина брзо се опоравив, сакајќи да бидам околу бебето што е можно повеќе. Ни за момент кога не се плашев како и што ќе правам, дали ќе се снајдам, ние две си создадовме свој мал универзум. Уживаме кога сме заедно, совршено се разбираме“, објасни таа.
Придобивките од доцното мајчинство
Таа зборуваше и за недостатоците на мајчинството во 40-тите: „Маните не постојат од моја гледна точка. Важно е да сте навистина подготвени за улогата и да имате ведар дух, не е важно колку години имате. Јас се чувствував како да имам 30 години. Сепак, на моја возраст ги знаеш вистинските вредности, посветен си на своето дете во секоја смисла, во секој момент. Не велам дека помладите мајки се во никаков страв, но претпоставувам дека после тоа многу години од животот, можете да го цените секој момент со вашето бебе. Немате напади на паника ако е болно, ако падне, ако плаче и затоа поставувате јасни граници и граници околу воспитувањето. Грижете се за себе, за вашето физичко и ментално здравје, бидејќи на вашето дете ќе му требате долго време“.
„Бидејќи знам низ што навистина поминуваат жените во тоа очекување и се надевам дека ќе се остварат како мајки, сакам да им кажам дека не се сами! Има многу жени со истиот проблем. Никогаш не се откажувајте затоа што животот има свои причини за сè. Ако вашето прво, второ дете го имате на позрела возраст, не плашете се, гушнете го, галете го, заспијте го кога и да побара. Нема да го разгалите, со разгалувањето ќе направите само подобра емотивна врска. Не двоумете се, секогаш кога имате можност да им кажете дека ги сакате. Дека е тешко да се одгледува дете во ова лудо време, тешко е, но ние имаме само еден живот и треба да уживаме во него и да споделуаме љубов секој ден со нив“, изјавила Наташа за Блиц.
