Утринско кафе со Џокси: Мерак ми е да пијам кафе со моите комшивки

Денот ниту знам кога почнува, ниту утрото кога завршува, а кафе пијам со првата комшика која ќе излезе по млеко. Сите ми се срцки, која од која поубава, а разговетни, што да ви кажам, не озборувачки, баш она, да ти е мерак да ги слушаш, гледаш и пиеш кафе.

Ме мотивира сѐ она што е околу нас може да биде мотивирачко, но и демотивирачко, затоа се мотивирам за она што сум наумил да работам.

Во последно време временските зони кај мене немаат значење, а со тоа и обврските си добија свој распоред. 

Денот ми завршува многу болно. Треба да се видиш со најблиските, а очите ти се на пола копје. Со едното око ѕиркаш, а со другото мижиш.

Кој не сака да прочита книга или да погледне филм? Ама ајде да те видам најди време. Последната книга што сум ја прочитал е „Ноќ во Бомбај“ од Луи Бромфилд и тоа пред 30 години кога живеев сам, никој не те тормози, море, пријатели, жени... Не дека и тогаш немало проблеми, туку не си размислувал за сметки, кредити... Сега живееме во стресно време, и да загледам филм, паметот ќе ми биде на друга страна.

(Џина Папас- Џокси- музичар)