Зошто лошите работи им се случуваат на добрите луѓе: Отец Рафаило одговори на прашање кое многумина ги мачи
Луѓето често се прашуваат како луѓето кои прават лоши работи живеат добро, а на оние кои водат примерен живот им е тешко. Отец Рафаило Бољевиќ е игумен на манастирот Подмаине во Будва. Таму одржува духовни вечери и предавања, што преку Интернет го следат десетици илјади верници. Отецот во една прилика проговори и за вечната тема - зошто на добрите им се случуваат лоши работи?
Многу луѓе се прашуваат дали е во ред оние кои се чесни, не изневеруваат, не крадат, се примерни во секоја смисла да страдаат во животот, додека некои луѓе кои лажат, крадат, се впуштаат во пороци и се откажуваат од својата вера уживаат во тоа. За ова зборуваше и отец Рафаило.
Гревот не се чисти без страдање
„Неволјите им се даваат на праведните за да се подобрат, а на грешниците неволјите им се даваат за очистување. „Гревот не се чисти без страдање“, вели отец Рафаило.
„Исповедта е повеќе будење на свеста дека сме згрешиле и дека бараме помош и прошка. Во тајното исповедање на покајникот му се дава сила, т.е. прошка во вид на залог и сила да се издржи покајанието, можеби не конкретно наведено, но сигурно ќе му се даде на Бога да издржи до крај. Тоа е покајание. А таа мака, не само што е пожелна, туку и спасувачка“.
Маката на праведникот и на грешникот не е иста
Отец Рафаило вели дека има разлика кога Бог му дава маки на праведник и кога му дава на грешникот.
„Страдањето на праведникот уште повеќе го охрабрува и прославува, а кога човекот е „небожник“, тогаш му се даваат посебни искушенија кои треба да му ја скршат гордоста. Обично се многу тешки, заморни и никој не може да ви помогне затоа што Господ им дозволил. Дури ни светец. Залудно се моли „небожествениот“, мора да молчи и да страда. Обично ова покајание трае додека не се скрши духот, целосно се разнесе гордоста и додека човекот не заплаче, но молитвено, така што неговата молитва се слуша со неговиот лелек. Тоа е тежок процес, тешка терапија, но спасува живот. Секоја друга варијанта не води кон спас. Но, ако човек ја премине границата и влезе во зоната на духовно мртвите, неспособни за покајание (ова не го мери човекот, туку Господ), тој ги крева рацете од таков човек, па луѓето велат: И Бог му ги крена рацете. од него“, објасни Отец Рафаило.