Ана Бунтеска: чоек е богат толку колку што има да дај

чоек е богат онолку

колку што има да даде од себе

оти ковчежето со љубов треба да е полно

а не со алтани и скапоцен накит

оти срцето од арнина треба да прелева

не со завист да се пои

а умот со убај мисли да се насади

за злото да не му расцути на чоек во глата

чоек е богат толку колку што има да дај

не да земи, не да зграби

и витвиделија да фати

ниту во себе туѓа уба мисла да закопа

туку да си ја отвори душата

да ја постели ко ливада среде лето

полна полско цвеќе и зеленило

и да ја остај незаградена

без да крени жица околу

без да брои кој колку од цвеќето набрал

или колкумина се растрчале по тревата

остај си ја душата отворена пиле

никој не можи да ми ти ја земи

никој да ти ја изгази не можи

само ти

сама и само ти да си ја испоганиш можиш

ко ќе почниш кусур да фаќаш

на кантар да мериш

и на оние околу да не пазиш

тогаш чоек сиромав станува

тогаш џабе се и пари и слава

џабе облека и светкави дребулии

оти сам остануваш

само кога на душата брана и’ ставаш

без душа остануваш

и на срцето катанец ко ќе му клајш

без срце остануваш

и на љубовта цена ко ќе и’ туриш

без љубов остануваш

и ниту една земска работа тука не помага

ниту да те усреќи можи

со дупка во градите ќе шеташ

и во црна дупка несреќна ќе заминиш

оти чоек е богат...и среќен

само тогаш кога дава

и колку поќе дава

толку е побогат

можеби поосамен

и покревок можеби

ама посреќен

кроток и мил

ликот му се смее

и сиот свети небаре врз глата светилка има

да дајш за да имаш

ете тука е мудроста

да дајш за богат да си

за чоек да си

и свој да си

олеснет од горделивост

од мерење и премерување

да дајш без да земаш

без да бараш

оти чоек е богат онолку

колку што има да даде од себе