Јас сум стаклена жена
не удирај по моите надежи
ќе ги скршиш своите раце
ќе ја изгребеш текстурата на моето лице
ќе ме растажиш,
ќе ме изгубиш за навек
јас сум жена од стакло
со многу изгубени битки
со длабоки резби во душата,
а љубовта е луксуз на сегашноста.
За Женски магазин, поетесата Сања Атанасовска
