Д-р Несторовиќ: Треба да уживате во животот-Ако седиш дома затворен, зјапаш во ТВ, полудуваш!
На прашањето што е среќа и како да се биде среќен, д-р Несторовиќ во одлично интервју за Телеграф.рс:
„Пред десетина години организирав состанок и поканив професор по психологија од Загреб. Таа имаше еден фантастичен пример за тоа што е среќа. Таа го зеде вистинскиот пример на маж од Загреб кој имал синдром на целосен „локдаун“. Целосно свесен, но не може да придвижи ниту еден мускул. Целосно одземено. Тој рекол дека среќата е кога има некој до него да ја избрка мувата што му слетува на челото, му влегува во очите, носот... тоа е морничаво. Инаку мислам дека животот има и подеми и падови... Би било многу досадно кога не тоа би било така“, изјавил д-р Несторовиќ.
Д-р Несторовиќ рано ја загуби мајка си, а како што вели - тоа е човечки живот.
- Кога ќе помислам на мојата ситуација трагично, велам замислете дека сте сириски државјанин во Алепо за време на војната. Моите обожаватели ме натераа да напишам своја биографија. Сето тоа го ставив на хартија и испадна дека се околу 50 страници со неколку фотографии. И, што е интересно, практично од 2000 година кога добро ми почна животот, немам што да пишувам. Во суштина, сè што е интересно и што ве обликува, всушност се некои ситуации, не трагедии, туку ситуации на искушение. Кога животот ви е монотон, што има тука да се случи.
Често го цитирам Орсон Велс од филмот „Третиот човек“, кој вели дека во Италија имало ренесанса, убивале, труеле, се тепале, па ги направиле најголемите светски уметнички дела, а Швајцарија имала 300 години мир и направила кукавица од Швајцарецот. Изгледа нешто треба да те боцка, дека треба да имаш камче, мотив да работиш. Ако сè ви е мрачно, тогаш функционира принципот на мрзеливост. Кога сè е удобно, нема потреба да правите ништо. Во суштина животот е искушение – истакнал Несторовиќ во разговорот.
На прашањето што се случило во 2000 година, тој рекол дека тогаш животните проблеми почнале сами да се решаваат.
- Животот ми се промени кога престанав да барам. Кога му се препуштив на текот. Верувам дека постои некаква судбинска карма, но во суштина треба да го следите сопствениот внатрешен императив што ве води. Луѓето не треба да прават работи што другите им ги наметнуваат. Како млад лекар бев многу амбициозен. Дојдов од провинција, желен за успех, пари, социјален престиж... Бев ужасно амбициозен и работев напорно. Во 1994 и 1995 година тотално пукнав. Тогаш одеднаш сфатив дека тоа е глупост. Тоа го сфатив кога бев лош и кога останав сам, со семејството и пријателите кои ме сакаат. Сите оние луѓе кои те сакаат ги нема, бидејќи кога си успешен и кога имаш репутација, сите те посакуваат... Од тој момент, решив да го правам она што мислам дека треба да го правам. И, интересно, сè почна да се реди. Како коцки. Како некој одозгора да рекол: „Добро, сега се вразумивте, сега ќе ви помогнам да се движите во друга насока“. Работев како порано, но ништо не бркав. Така треба да биде во животот. Младиот човек треба да биде амбициозен, но не и да претерува. Луѓето често го поминуваат животот бркајќи нешто, а потоа кога ќе погледнат наназад, ќе видат дека тоа што го постигнале е ништо.
Во суштина, најголемото богатство е слободното време пријателите и саканите. Луѓето не го разбираат тоа. Тој мобилен кој моментално е многу скап, фенси, ќе биде стар следната година. За пет години е неупотреблив. Материјалните работи се минливи. Што велат баба ми и мајка ми за куќата „чија не била, чија нема да биде“. Тоа е минлива работа, не е суштината на животот. Кога си млад, тоа не го забележуваш, затоа што си опседнат со други работи. Хормоните те тераат да бидеш брз, сакаш сите да те гледаат како фраер, потоа гледаш дека тоа е безвеза затоа што на првиот чекор од кризата луѓето паѓаат.
Сум имал две-три такви кризи во животот и видов дека мал број луѓе си заминаа. А ти што остануваш мораш да ги чуваш. Колку имаш сега?
Едно три, четири. Тоа е многу. Мислам дека повеќето луѓе немаат речиси никој. За жал, луѓето не го ценат сопружникот со кој се, а тоа е најблиската личност на светот. Кога ќе се разболите, кому ќе покажете хемороиди? Не го сакаш татко ти, мајка ти, брат ти или сестра ти. Туку сопругата и докторот.
Денес луѓето лесно се мажат, лесно се разведуваат. Бракот е многу сериозна работа, особено кога има деца. Луѓето не треба да се откажуваат... Кај мене доаѓаат млади родители, па имаат несогласувања за малите деца. Им велам да не прават проблем за се, мора да научат да бидат компатибилни. Конфликт секогаш има, сите сме различни, никој не ни одговара 100 отсто, но на крајот се усовршувате, научите како да живеете. Толеранцијата е многу важна работа и во бракот и во животот. Не ги сакам тие лути луѓе полни со негативна енергија. Гневот и омразата се многу негативни емоции. Прво се негативни за оние кои имаат, а само за оние кон кои се насочени. Тесла рече дека секоја негативна емоција што ќе ја испратите некому ќе се врати на личноста што ја режирала. Кога некој те мрази, врати му се посилно. Што е уште полошо, тоа не мора да се врати кај вас, туку кај вашите деца.
Еве, денес сите се возбудени поради таа корона. За 5 години никој нема да ја спомне. Ако ја спомнат, ќе спомнат дека нечија работа пропаднала. Бев дел од поплавата во 2014 година во Обреновац. Во мојата куќа имаше два метра вода. Тоа веќе никој не го спомнува. Животот продолжува и тоа е убавината на животот. Нема потреба да се враќате назад. Не сакам да се враќам назад и да анализирам зошто, како…
Треба да уживате во животот. Сега е моментот, таков каков што е. Но, имате некои задоволства. Имаш дете, човек што го сакаш, не мора да биде сопруг (се смее)... Разговарав со луѓето додека беа затворени. Научете јазици, научете да свирите инструмент. Кога отидов да купам гитара, ми се заблагодарија што тоа го кажав на телевизија. Велат дека гитарите им се продавале како луди. Така е, ако седиш дома затворен, зјапаш во телевизорот, луд си. Научи нешто.
Printscreen/Instagram