Мерима е муслиманка која најубаво го слави Велигден: Таткото Осман не го поднесе лесно тоа, но се предомисли

Мерима од Босанска Крупа и Душан од Белград се симбол на љубовта и заедништвото, кои и денес треба да ги паметиме многу почесто отколку тоа што го правиме.

Мерима и Душан се 30 години во среќен брак. Тоа што се од различна националност и вероисповед не ги спречи да се венчаат во Белград за време на војната што траеше во Босна, пренесува Нај Жена.

Во 1992 година, само една работа одлучуваше за животот или смртта на луѓето во Босна, дали се крстени или поклонуваат, дали се Срби или муслимани.

Мерима Бузимкиќ од Босански Грахов во 1992 година со воен авион дошла во Белград од бојното поле во Книн, со намера да ја бара својата тетка која живеела во Батајница.

- На 22 октомври 1992 година во Белград го запознав мојот сегашен сопруг Душан. По еден месец гледање, Душан ме покани на неговата забава. Дојдов да и помогнам на мајка му и тогаш ме запроси, изјави Мерима за Нај Жена..

Мерима се согласи да остане со Душан и да се омажи за него. Во тој момент таа не знаела дали нејзините родители се воопшто живи и што се случува со нив, бидејќи војната во Босна била на врвот.

-Живеевме невенчани една година, работевме и собиравме пари за свадбата. Набргу по венчавката добивме две деца.

Реакцијата на нејзините родители кога им кажала дека се омажила за Србин

Не сите, вели, веднаш се согласиле муслиманка и православен маж да се венчаат за време на војната, но тие двајца си останале лојални еден на друг и истрајале во намерата да се венчаат. Во октомври годинава Мери и Дуле ќе прослават триесет години брак.

- Кога дознав дека моите родители се живи, по неколку години испратив писмо. Тогаш им кажав дека се омажив во Белград за Душан Павловиќ и дека имам две деца. Дури и да беа лути, немаше да можат да влијаат на мене бидејќи јас веќе го формирав мојот живот и основав семејство.

На почетокот, таткото на Мерима, Осман, бил малку незадоволен бидејќи Мерима се омажила за Србин. Меѓутоа, набрзо се предомислиле кога го запознале Душан.

-Кога дознаа дека сум жива, се радуваа, бидејќи се плашеа дека ме изгубиле. Тато беше малку лут на почетокот, но како што велат луѓето, не си го јадеш своето месо. Бидејќи брат ми беше убиен во таа војна во Босна, останавме со две сестри и јас. Моите родители толку многу го сакаа Душан што секогаш велеа дека тој е нивниот најдобар зет.

Таткото на Мерима, Осман, има три религии во неговата куќа

- Едната сестра се омажи за Американец и живее во Њујорк, друга сестра се омажи за муслиман во Босна, а јас се омажив за Душан, Србин. Па татко ми има три религии дома.

Кога Мерима во 1992 година дошла во Белград, сите знаеле од каде доаѓа и која е нејзината вера, но вели дека никогаш не наидувала на грди коментари.

- Никогаш не сум доживеала некој да ме навредува, да ме гледа настрана. Сретнав и огорчени луѓе кои изгубија членови на семејството во таа војна, но јас лично никогаш не почувствував непријатност.

Мерима и Душан денеска со семејството го слават Божиќ. Иако слави Бајрам, Мерима вели дека ги почитува сите христијански, верски празници, но дека религијата и нацијата не и се животните одредници.

- Битно ми е каква личност си. Не е важно дали си крстена или се поклонуваш, објаснува Мерима и додава дека во таков дух ги воспитувала и ќерките.

Мерима го слави Велигден со семејството и ја подготвува трпезата според сите христијански обичаи.

Дали е важно каква национална или верска припадност сме, дали сме луѓе и дали имаме доволно љубов кон сите? И има ли нешто поубаво од тоа да се види дека своето се чува, туѓото се почитува, а меѓу луѓето владее хармонија?

Стил/Нај жена