Му помагаш на будалата да прогледа, а подоцна тој гледа сè освен тебе: Филозофија на животот

Во животот често даваме помош и поддршка на блиските, со надеж дека нашата добрина ќе биде ценета и возвратена. Сепак, цитатот „Му помагаш на будалата да прогледа, а тој подоцна гледа сè освен тебе“ нуди интригантна перспектива за природата на нашата помош и очекувањата поврзани со неа.

Овој цитат не‘ принудува да размислиме како и зошто им помагаме на другите и какви последици може да има нашата добрина. Помагањето на другите често доаѓа од срце, со искрена намера да ги поддржи и подобри нивните животи. Меѓутоа, понекогаш може да се случи оние на кои им помагаме не само да не ја препознаат нашата добрина, туку и да ја заборават веднаш штом ќе дојдат во подобра позиција. Овој феномен може да биде болен, но исто така е важна лекција за човечката природа и односи.

Зошто се случува ова? Може да има неколку причини. Прво, некои луѓе, кога ќе добијат помош, можеби нема да го разберат или да го ценат трудот што се вложил за да им се помогне. Тие можат да бидат толку фокусирани на сопствените промени и успеси што го занемаруваат оној кој им помогнал да ги постигнат тие достигнувања.

Друга причина може да биде поврзана со нивната природа или карактер - тие можеби не можат или не сакаат да препознаат или да се заблагодарат за помошта што ја добиле. Психолозите објаснуваат дека луѓето често имаат различни нивоа на самосвест и благодарност. Во некои случаи, луѓето можеби не се свесни колку им била важна помошта или едноставно може да бидат фокусирани на сопствените успеси и промени. Очекувањата од помошта што ја даваме може да се разликуваат од она што всушност сме подготвени да го добиеме за возврат.

Кога помагаме, често очекуваме барем минимална благодарност или признание. Кога овие очекувања не се исполнети, може да има чувства на разочарување и предавство. Ова нè доведува до прашањето - дали треба да ги промениме нашите очекувања и пристап за да помогнеме да избегнеме разочарување? Една од клучните лекции од овој цитат е потребата да се развие филозофија која не бара ништо за возврат. Овој пристап вклучува давање помош без да се очекува признание или корист за возврат.

Кога им помагаме на другите со намера само да правиме добро, без да очекуваме ништо за возврат, можеме да се заштитиме од чувствата на разочарување. Оваа филозофија може да биде и ослободувачка. Ако не бараме ништо за возврат за нашата помош, можеме да се фокусираме на внатрешното задоволство што доаѓа од правењето добри дела. Помагајќи им на другите без да очекуваме ништо за возврат, учиме и за нашата сопствена способност за сочувство и несебичност.

Се разбира, тоа не значи дека треба да ги игнорирате вашите чувства или целосно да се дистанцирате од очекувањата. Важно е да поставите реални очекувања и да ги разберете границите кога помагате. Ако забележиме дека нашата помош не се цени или се користи на начин што ни нанесува штета, можеби е време да размислиме колку и како помагаме. Секогаш е важно да ја заштитите сопствената емоционална благосостојба.

Ако се соочиме со разочарување затоа што личноста на која и помогнавме ја игнорира или заборава нашата помош, важно е да ги обработиме овие чувства. Разговорот со саканите, интроспекцијата или дури и професионалната помош може да помогне во разбирањето и прифаќањето на овие чувства. Исто така, може да биде корисно да се препознаат и слават успесите што доаѓаат од помошта што ја даваме. Фокусирањето на позитивните аспекти на нашите постапки може да ни помогне да се справиме со негативните искуства и да најдеме сила да продолжиме понатаму.

Разбирањето на оваа филозофија може да ни помогне подобро да управуваме со нашите очекувања и емоционални реакции. Клучот е да помогнеме од срце, со реални очекувања и способност да се справиме со последиците што можат да произлезат од нашите добри дела. Така, можеме да најдеме рамнотежа помеѓу несебичноста и заштитата на нашите сопствени емоционални потреби, градејќи односи кои се збогатувачки за сите вклучени.

Фото: фреепик