На само 25 години ѝ бил дијагностициран рак на дебелото црево: „Ми рекоа да се поздравам со семејството“
Моника Бараниќ (29) од Чаковец, Хрватска го надмина ракот на дебелото
црево, неколку други операции и губењето на двата јајници.
Ракот на дебелото црево и ректумот е една од најчестите малигни болести на Балканот. За борбата со оваа подмолна болест искрено зборува Моника Бараниќ (29), која од оваа болест заболела на само 25 години.
- Немав никакви симптоми, но лекував воспаление на мочниот меур. Ми се чини дека тоа му пречеше на туморот и еден ден ми се слоши. Отидов во итната медицинска помош и таму лекарите открија дека има заплеткување на цревата. Ме испратија на КТ и тогаш дознав дека имам тумор од пет и пол сантиметри на дебелото црево кој се проширил и на црниот дроб - раскажува Моника, цвеќарка од околината на Чаковец.
Таа се присетува како лекарите ѝ рекле дека мора итно да се оперира и да се прости од семејството.
- Не беа сигурни дали воопшто ќе преживеам бидејќи никогаш не се сретнале со таков тумор и компликации. Родителите се расплакаа, а синот не сакаше да се збогува со мене поради шокот. Само 20 минути откако ја дознав оваа вест, бев на операционата маса - вели Моника.
За среќа операцијата била успешна, но траела десетина часа и била ризична. Туморот е отстранет, црниот дроб исчистен и поставени две стоми.
- По операцијата поминав околу 15 дена во болница, а освен што закрепнав од туморот, се борев и со празнење на цревата. Тогаш сфатив дека столицата ми излегува во кесата на стомакот. Ми требаше малку време да сфатам како да живеам со стома, како да се хранам, како да се облекувам, но брзо се навикнав - раскажа таа.
Два месеци по операцијата почнала со хемотерапија.
- Се сеќавам дека беше новогодишна ноќ, а лекарите се плашеа бидејќи тогаш имав околу 40 килограми. За среќа, моето тело издржа 18 дози хемотерапија и 24 круга паметен лек во период од една година - вели оваа храбра мајка.
За жал, здравствената состојба на Моника станала уште покомплицирана за време на хемотерапијата бидејќи ѝ била дијагностицирана бубрежна хидронефроза.
- Најверојатно се заразив со некоја бактерија затоа што десниот бубрег не можеше да се испразни и поради тоа пукна. Лекарите ми вградија нефростомија за да може да излезе урината. Тоа беше мојот најголем предизвик во текот на целата битка со ракот, плачев со часови од болката – се присетува таа.
Сепак, нејзините борби не завршиле тука, бидејќи таа се вратила на операционата маса по хемотерапијата.
- При гинеколошкиот преглед е откриена циста од 11 сантиметри која зафатила еден јајник, па превентивно се отстранети и останатите. Не само тоа, туку се случи и рецидив на ракот, па за време на операцијата ми ги отстранија метастазите од црниот дроб и целата жолчка. Но, морам да признаам дека бев многу среќна по таа операција бидејќи повеќе не ми требаше нефростомија – откри таа.
По операцијата отишла и на зрачење, кое завршило во мај 2021 година и оттогаш е здрава.
- И денес не знам зошто ми се случи рак на дебелото црево, а уште помалку зошто на толку млада жена. Верувам дека една од причините е генетиката, некои членови од моето пошироко семејство имале рак. Има и стрес. Бев млада кога станав самохрана мајка и не е лесно. Освен тоа, сите водиме брз живот, кој во никој случај не е добар за нашето здравје – изјави Моника, која не знаела многу за оваа малигна болест додека самата не ја доживеала.
Иако нејзината борба со ракот била исклучително тешка, таа научила многу животни лекции.
- Кога се разболев, многу мои пријатели го напуштија мојот живот. Дури и луѓето за кои навистина мислев дека секогаш ќе бидат тука за мене. Но, запознав нови, вистински пријатели на кои навистина можам да сметам - искрена е таа.
Таа вели дека престанала да се нервира за глупави работи.
- Мислам дека секој од нас треба да биде среќен што се разбудил, бидејќи ракот не е единствената причина за смрт. Научив дека треба да бидам среќна за секое добро откритие и за секој момент со семејството - вели таа. Таа додава дека открила и нова сила во себе за која не знаела дека постои.
- Да ми кажеше некој што ќе ми се случи, немаше да му верувам. Животот навистина ни задава удари, но нѐ учи и како да бидеме силни и среќни. Мислам дека најмногу научив за време на оваа болест дека морам да бидам силна и да се борам – изјави таа. Истото им го вели и на другите кои минуваат низ ситуација слична на нејзината:
- Колку и да е тешко и колку и да боли, пациентите треба да знаат дека се посилни од болеста. Вреди да се бориме затоа што победата е толку слатка – заклучила оваа храбра мајка.
Фото: Фејсбук - Nismo same
Извор: zivim.gloria.hr
