„Не можам да го поднесам зет ми, но морам да молчам поради ќерка ми“: Бабата удри по сопругот на нејзината најмила
Можеби е чудно што јавно зборувам за тоа, но јас не го сакам мојот зет и тоа е тоа. Од кога го запознав, нашиот однос е некако никаков. Едноставно ништо не ми се допаѓа кај него. Како што се вели во народот: „Ние сме два одвоени света“.
Неговата смисла за хумор е страшна. Да ви кажам на жаргонски: „Се сакаме ко сол и око.“. Она што најмногу ми пречи е неговото шетање. На што многу слатко би му одговорила. Ама ќерка ми ме кочи, не можам поради неа. Во спротивно, ќе му се „ставам“. За ништо не би му останала должна.
Многупати ѝ велам на ќерка ми: „Мила ќерко, не можеше ли да најдеш подобар?“ И таа ќе ми рече „Што да правам мамо, сега е готово, децата се тука“.
Скоро се случи кај мене, а имаше и некои гости од соседите. Таков народ ја апсорбира секоја ситница. Луѓе мои, толку ме посрамоти и понижи пред нив, понекогаш велам подобро да ми удреше шамар отколку така да ме посрамоти.
Но, што ќе правиш? Се чувствувам само виновна што морам да го гледам и да голтам сè. И не можам да сторам ништо околу тоа. Затоа што повторно, без разлика на сè, таа има деца со него. Што се вели: „Таа го избра за себе, сега нека трпи“. Во ред е што таа го трпи, но и јас треба да го трпам.
Некогаш велам среќа е што се малку подалеку од мене. Во спротивно, не би останала жива од него. Неговото однесување е навистина непримерно, шегите се сосема непримерни. Човекот не разбира дека не може така да се шегува со мене. Подобро да не ви раскажувам како.
Во овие години, колку што знам, кога ќе дојде кај зетот, ако не нешто друго, барем се прави нормален. Затоа што на крајот на краиштата тие се родителите на неговата жена. Човек треба да внимава како се однесува пред нив.
Се сеќавам на мојот сопруг од младоста. Тој одговараше само кога ќе го прашаат нешто. Порано ми изгледаше премногу тивок. Меѓутоа, кога ќе го видам овој мој таканаречен зет, велам подобро е да моли отколку да ме срами. Ајде, што прави будала од себе. Прави будала и од ќерка ми. На почетокот таа пропаѓање во земја кога доаѓаа на гости. Но, ете што е тука тука е.
Се надевам дека ако даде Бог ќе се промени на подобро. Но тешко.
Автор на текстот: Е.Т
Izvor: dome-moj.blogspot.com