„Нема поголема тага од таа кога ќе закопаш дете“: Исповед на таткото на Небојша Глоговац-за хемотерапијата и нивната последна средба

Небојша им бил благодарен на родителите за многуте искуства и доброто семејно воспитување, а зборовите со кои го опишува татко му ја кинат душата.

- Мака е, тага е, болка е, непребол... но и денес од секаде доаѓаат зборови: Небојша никаде не се посрамил - тоа ви дава сила во молитвата и верба преку кои и тој  живеел да ги надминете страдањата. Молитвата е најдобриот лек, утеха и надеж. Пред сè, вистина е верувањето дека тој сега е жив со Бога. Дека е во подобар свет од овој што го остави зад себе, е приказната за отец Милован Глоговац, таткото на актерот Небојша Глоговац.

Тој во интервју за „Вечерње новости“ првпат ја отвора душата и зборува за најголемата болка што може да ја доживее еден родител.

- Каква слика, каков муабет, на што веќе не се враќам? Секоја слика е таму. Жив. Не знаете што може да се издвои од тоа. Сè е вредно. Сè е дел од животот. Сè е врска... Прашувате: Во кој јазол е можно да се стегне срцето за да се одржи погребот на синот, без офкање? Мојот единствен одговор е - молитва. Таа е најдобриот лек. Најдобрата терапија. Ако ја нема, тогаш е оплакување. Потоа, постои безнадежност. Очај. И дали сме истите луѓе по несреќата? Кога ќе се наруши редот, тој што се воспоставува, да се закопа, како што велат народот, по ред, па ни претстои судбина да закопуваме деца... Тоа е мака, тоа е тага, нема поголемо. Нема поголема несреќа. Но, молитвата му помага на човекот на вистински начин да ја поднесе средбата со таква несреќа и смрт - вели отец Милован Глоговац.

Тој вели дека нема ден некој да не остави цвет на гробот на Небојша и да не запали кандило …

„И тоа пред да стигнам да запалам свеќа“, вели таткото на Небојша.

Тој се присети и на тој 9 февруари 2018 година…

-Тоа беше неколку часа пред смртта на Небојша. Тоа попладне, тој четврток беше во прилично лоша форма. Тој требаше да прими друга хемотерапија. Со него била и сопругата Милица. Таа беше со него цело време. Цело време. И јас бев со него. Го ставивме во кревет и тогаш не разговаравме многу. Медицинските сестри додадоа терапија и јас си заминав. Околу осум навечер ни се јави Милица. Ни вели: „Добро ја издржа терапијата, дури и се шегуваше со мене... Во петокот околу два часот по полноќ“… Болеста беше посилна. Одеднаш. Ни го зеде за еден месец“, раскажал тој.

Извор: najzena.rs

Foto: Printscreen/Youtube