Останал без повреди, а неговиот татко починал на лице место - Ѓорѓе Давид за големата трагедија во семејството: Истата работа ми се случи и кого почина сестра ми
Ѓорѓе Давид си ја отвори душата и зборуваше за најтешките моменти во животот, како се снашол со болката и продолжил понатаму.
Рокерот и член на жирито на музичкиот натпревар „Ѕвездите на Гранд“, Ѓорѓе Николиќ, попознат како Ѓорѓе Давид, е роден во 1964 година во Земун, каде што го поминал своето, како што истакна, убаво детство, со мајка му, татко му и сестра му. Тој раскажал дека бил „диво дете“ и дека никој не можел да го спречи, а татко му бил строг, но праведен човек кој секогаш бил подготвен да им помогне на сите, за што вели дека го наследил од него.
За жал, тој го загубил својот татко во сообраќајна несреќа. Тато му го одвел Ѓорѓе во Радио Белград и му овозможил да учествува во драмската програма. Ѓорѓе бил и соло пејач во хорот во основното училиште, свирел на пијано во музичкото училиште и на виолина, но во 1979 година, бил во автомобилот со својот татко, во кој удриле лица кои имаат дипломатски имунитет. Во сообраќајната несреќа Ѓорѓе бил без повреди, а тато му починал во самата несреќа. Ова било голема траума за Ѓорѓе и никогаш не може да ја заборави.
„Мајка ми никогаш не се опорави од тој момент. Јас навлегувам во сите оние неволји во кои, за жал, во 90 проценти од случаите влегува младо суштество кога веќе нема контрола и нема безбедност. Што значи тоа? Нема контрола во смисла дека мајката е целосно скршена од болка и нема сигурност, остануваш без некој кој ти е идол во животот, затоа што татко ми е еден од идолите кој исто така влијаеше на мене што значи да се биде маж и како да се однесуваш како маж, пред се кон жените, а потоа кон околината“, изјавил Ѓорѓе Давид.
Ѓорѓе ја почувствувал неправдата кога бил млад, кога луѓето кои ја направиле трагедијата без проблеми избегале бидејќи имаат дипломатски имунитет.
„На денот кога го погребаа татко ми, во осум и пол навечер почна претставата во која на само 15 години ја имав втората главна машка улога. „Делото дом Марија помошничка“, покојниот Глигоровиќ ја режирал таа претстава и знам дека мајка ми се јави и рече ден пред погребот: „Ве молам, мојот син ќе игра претстава, затоа што 80 луѓе по два месеци проби не може да трпат поради погребот на неговиот татко. Ако сака да биде професионалец и да го прави тоа до крајот на животот, мора да остане до крај.“ Тоа беше првото големо училиште во мојот живот, но мојата Станислава беше маж во жена, како што велат во приказната на Милован Глишиќ. Таа, ќе парафразирам, почина денес, а јас умрев утре, задутре и третиот ден, по информацијата дека мајка ми починала од рак, имав договорено концерти. Знаев дека мајка ми никогаш нема да прости јас во нејзиниот живот за која било варијанта ако реагирав поинаку, а тие три концерти ги направив со полно грло за неа, бендот беше зад мене, мојот Томи, Ѓола и Џело, со кои работам и до ден денес. Ана, која тогаш ми беше девојка“, се присети рокерот и додаде дека сето тоа се „некои работи што те челичат во два правци“.
„Прво, многу јасно те дефинираат како личност која има љубов, како главен мотив преку она што го работиш. И второ, многу е важно да си лојален на тимот со кој си, многу е важно да бидеш уреден и нежен, кон луѓето што ве вработиле затоа што ниту во еден момент никој од организаторите на тие манифестации не се ракувал, ниту имале непроспиени ноќи. Знаеле за таа вест, јас им кажав дека се е во ред, дека нема да има проблеми, само да ги оддалечам новинарите од мене од едноставна причина бидејќи не бев подготвен за таква комуникација“.
Повторно му се случи истото на Ѓорѓе кога ја загуби сестра му.
„За жал истото ми се случи со сестра ми родена 2018 година, која почина на денот кога ја имам премиерата на претставата, таква е сега од оваа временска дистанца на гротескна ситуација, но сфатив една работа од секој судир со животот, сами се раѓаме и сами умираме. Ако сме доволно фокусирани на она што сме и што треба да го претставиме, што треба да донесе, кои се луѓето за кои се грижиме, за овој или оној твојата работа на тој начин, ќе поднесеш сè многу полесно, ќе преживееш и ќе доживееш сè многу полесно. Се разбира, до неодамна за мене мојот бенд беше најголемата мотивација во животот и рокенролот, токму тој концепт на слобода, да се одредиш и да решиш да го следиш патот по кој сакаш. Кога Ана ја роди Сташа, Сташа ми беше само уште една шлаг на тортата во животот, повеќе мотив, всушност најголема движечка сила и енергија, да оставам што е можно повеќе за неа и за себе повеќе за да може полесно да го направи својот избор во животот. Многу е важно во животот да бидеш поврзан со себе и тоа многу е важно да се биде стабилен некаде во животот, како да се постигне стабилност, па со тоа што ќе се посветиш себе си, ќе се посветиш на она што е твој избор и со тоа што ќе се посветиш на она што мислиш дека го правиш добро и на патот по кој треба да се движиш“, рече Ѓорѓе Давид.
Фото: Инстаграм
Извор: mondo.rs
Можеби ќе ве интересира
