„Паднав на 13 -ти февруари, живеев на 13-ти кат, 13 -тиот спасител ме извлече“: Падот на Татјана во провалија имаше среќен крај

Татјана паднала од карпа во провалија, а две години подоцна се омажила за својот спасител, кој го носел нејзиниот среќен број. Тој беше 13-ти на листата на спасувачи...

Очите на јавноста во Србија во последните две недели беа насочени кон Сува Планина поради исчезнувањето на фармацевтот Милан Ѓорѓевиќ (41) од Ниш, но тој не е првиот човек што таа планина на југот на Србија ја направи центар на внимание. Сува планина се најде во центарот на вниманието кај нас во 2010 година кога планинарката Татјана Рашевиќ (28) од Белград падна од карпа во провалија, но и две и пол години подоцна кога се омажи за својот сопруг спасителот, планинар Ненад Подовац, на Трем, највисокиот сув планински врв. Татјана, по професија економист, а Ненад, професионален војник, во меѓувреме станаа родители на три момчиња, Николај (10), Лазар (8) и Богдан (5), кои како и нивните родители сакаат планинарење.

Татјана, поранешна Рашевиќ, сега Подовац, за српскиот портал Телеграф изјави дека субината вмешала прсти и кога го преживеала падот од карпата и кога била спасена од снежната провалија.

„Тој февруари 2010 година бев еден од околу 850 учесници на зимското искачување на Трем (1.810 метри). На искачување отидов со планинари од Белград кои не ги познавав многу добро, но се надевав дека во Доњи Душник, каде што започна искачувањето, ќе се сретнам со тогашното момче од Скопје. Но, тој не дојде, па отидов на планината со другите планинари. Тоа беше моето прво искачување во зимскиот период и многу често застанував да се одморам и поради тоа во еден момент, на 1.600 метри надморска височина, колоната се оддалечи и останав сама на патеката“, се сеќава Татјана.

Според неа, времето било многу лошо, дувал силен ветер, врнел снег и видливоста била многу намалена, но на карпата пред себе видела стреи од снег, исто како оние што ги видела на веб-страницата на планинарски клуб „Железничар“ од Белград, чиј член беше и таа.

Сакав да имам една таква фотографија од себе и ја извадив ракавицата за да ја извадам чанта со фотоапарат од јакната. Меѓутоа, дел од чантата се фати за јакната и додека се обидував да ја откачам, ветрот ми ја однесе ракавицата на земја и ја разнесе до самиот раб на стреата. Направив чекор-два напред за да стигнам до неа, свесна за ризикот да не можам јасно да видам каде завршува земјата и каде почнува снежната стреа. Под мојата тежина и тежината на ранецот што го носев, снегот ми се скрши под нозете и паднав во провалија“, вели Татјана.

Рекла дека летала низ воздухот дваесетина метри пред да падне на земја, но за среќа избегнала да удри во една од вертикалните карпи.

„Паднав заедно со цел тон снег кој се откина, а со десната страна од телото удрив во земјата, скршив шест ребра и напукнав три, го повредив зглобот на раката, коленото и грбните на мускули. По падот, се тркалав заедно со големиот ранец, уште 50 метри, под падина од 70 степени, но за среќа на мојот пат се најде дрво па застанав. Чувстувам дека застанав но гледав  белина пред моите очи. Сфатив дека главата ми е во снегот и дека бев свртена наопаку, полека ги извадив главата и рацете од снегот, се фатив за дрвото и внимателно седнав за да не се лизнам во бездната под дрвото.

Според неа, приближно половина час по падот, дошле тројца спасувачи, меѓу кои и нејзиниот сегашен сопруг Ненад, и почнало спуштањето од планината, кое траело речиси 11 часа, од 1 часот и 30 минути по полноќ, кога била примена во Клиничкиот центар во Ниш.

„Во моментот кога паднав низ снежните стреи слушнав како некој вика „не“, па бев сигурена дека некој ме виде. Се обидов да викам „помош“, но не можев да дишам. Најдов сила да го повикам мојот татко и момче од Македонија на мојот мобилен телефон и им кажав дека сум паднал, но не можев да се сетам на името на водичот со кој дојдов во Сува планина да разговарам со нив. Кога до мене дојдоа првите планинари, меѓу нив и Ненад, бев доволно добра да разговарам со нив. По нив дојда спасувачите од планинската спасувачка служба и почна болното спуштање по планината кон селото Космовац. Тоа село е најблиску до карпата од која паднав, но во тој дел од планината немаше патека, а падината беше стрмна“, раскажала Татјана.

По три дена лекување во шок-собата на КЦ Ниш и три дена на торакална хирургија, таа заминала во Белград на понатамошно закрепнување, кое траело цели четири месеци.

По падот, додаде таа, во следните две години лично или преку Фејсбук се сретнала со повеќето луѓе кои учествувале во нејзиното спасување, но не и со Ненад.

„Нешто ме привлече да му се јавам и да му се заблагодарам што ми го спаси животот. Му испратив порака на Фејсбук и почнавме да се допишуваме на 1 април 2022 година. Во тоа време и двајцата бевме во други врски, но раскинавме. Некако се зближивме. Не се сретнавме лично до јули кога ме покани заедно да го искачиме Трем. Дојдов во Ниш во петок, а во сабота тргнавме на Трем. Кога бевме на самиот врв ми рече да го оставам ранецот, ме крена на грб, ме однесе до каменот што го означува врвот и таму ме запроси. Се изненадив, го прашав како се случи наеднаш, а тој рече: „Доволно е што поминавме заедно на планина и тоа што си се допаѓаме еден со друг“, вели Татјана.

Таа додаде дека на предлог на новинарката Гордана Анастасијевиќ, која пишувала за нив и што им се случило на Сува Планина, решиле да се венчаат на Трем.

„Тоа искачување траеше три дена и ние прво отидовме на врвот Дивна Горица во петокот, а потоа во неделата преку планинскиот срт стигнавме до Трем. На нашата свадбена веселба имаше луѓе кои се пријавија за таа планинарска кампања и тие не чекаа заедно со новинарите, матичарот од општина Гаџин Хан, кој донесе матична книга од 15 килограми на Трем, и директорот на Туристичката организација, Гаџин Хан, кој ни го донесе слика. Тука беше и новинарот Зоран Марјановиќ кој организираше по симнувањето од планината првата брачна ноќ да ја поминеме во планинарскиот дом на Бојанина вода и благодарение на него добивме меден месец на подарок од агенцијата“, истакна Татјана.

Таа нагласи дека нејзината животна приказна може да им послужи како пример на другите луѓе, дека и нешто лошо што ти се случува може да се претвори во нешто добро. За време на падот, засекогаш останала без камерата и фотографијата што ја сакала, но за возврат преживеала.

„Преживеав нешто што ретко кој го преживува, а само седум месеци по падот продолжив со планинарење. Да не беше есента, немаше да сфатам колку е подарок од Бога што можеш да одиш каде сакаш и Бог дека после таков пад и по скоро 12 часа смрзнување додека се симнував на носилки станав мајка и родив три машки деца за нас се се врти околу таа бројка на 13-ти кат, а Ненад беше на 13-то место на листата на луѓе кои учествуваа во моето спасување“, изјави Татјана.

Ненад за нашиот портал истакна дека неговата сопруга имала голема среќа во несреќата што нејзиниот пад го виделе двајца планинари со кои стоела на Трем.

„Таму застанавме и престанавме да се искачуваме до врвот бидејќи временските услови беа ужасни, а освен тоа сите планинари ја следеа летната патека која е блиску до карпата, а не зимската патека која е оддалечена 50 метри. Да беше Тања само со неколку минути доцнење ќе ја сопревме и немаше да падне. Не видов како паѓа затоа што ги пакував работите. Ако нејзиниот пад поминеше незабележан, ако слушневме само татнеж, веројатноста да ја најдеме подоцна на планината беше еден во милион. По падот на Тања, веднаш се организиравме да слеземе до неа, а јас прв се спуштив бидејќи имав ледена секира и јаже“, изјави Ненад.

Тој рече дека прво кога Тања го контактирала преку Фејсбук по две години и два месеци мислел дека е шега, но кога во пораката напишала некои детали од спасувањето сфатил дека навистина се работи за девојката која паднала од карпата. По венчавката продолжија заедно со планинарењето, а сега тоа го прават со нивните деца.

„Ги учиме нашите синови да ја сакаат природата и планинарењето, но и риболовот, бидејќи и јас сум рибар. Николај и Лазар се извидници, а Лазар сака да лови риби со мене. Често сме на планина и на река, тие имаат веќе имаат научено многу. Се надеваме дека ќе планинарат и ќе поминат време во природа, а кога ќе пораснат можат да изберат по кој пат да одат“, рече Ненад.

Татјана и Ненад сега размислуваат да напишат книга за она што го доживеале на планината Сува, при што Тања на едната страна од тетратката ќе ја пишува својата приказна, а на другата Ненад неговата, а на средина ќе се сретнат со опис на свадбата на Трем. Тие посакуваат и на Трем, на каменот кој поради нив двајца го доби името „Камен на љубовта“ повторно да биде поставена плоча која ќе ги потсети на нивната венчавка и она што и претходело. Таблата ја донироаа тие, беше поставена по нивната венчавка, но со текот на времето беше скршена од планинари кои се искачуваат на врвот.