Тато ја чувал мама кога била бебе, а потоа се оженил со неа: Таа почина многу млада, го обвинувам него и се прашувам што ќе се случеше ако се омажеше за некој друг

Добивај вести на Viber

Изминатиов период на ТикТок се почесто можеме да видиме детски исповеди за нивните животи, а секој од нив започнува со прашањето: „Зошто плачеш? Тоа е само слика“. Меѓу нив можете да најдете различни судбини, од убави и среќни, до животните приказни на луѓе кои не биле баш фаворизирани од судбината. Големо внимание привлече приказната на девојка за тешкиот живот и болеста на нејзината мајка, која за жал починала. Нејзината приказна ви ја пренесуваме во целост: 

„Како да почнам. Ова се моите родители. Не се запознале на забава, се познавале од мали нозе. Живееле преку улица. Татко ми имал 7 години кога се родила мајка ми. Тој се грижел за мајка ми и си играл со неа, како што ми кажа татко ми, таа се заљубила во него кога влегла во тинејџерските години. 

„Родителите ѝ забраниле да се гледа со него, дури и тој се согласил. Одел на забави, излегувал со други девојки, а други момци ја симпатизирале мајка ми. Но, не мајка ми, таа била луда по татко ми. Кога решиле да бидат заедно, направиле многу убави спомени, но сите тие спомени имаат лоша приказна во позадина. Мајка ми имаше астма.  Таа болест ѝ беше нејзиниот најголем непријател, па понекогаш ја купуваше и татко ми“.

„Заедно биле во Сплит на море за да ѝ биде полесно. Секогаш беше во болници, на училиште како и да не одела. Успеала да влезе во трговското училиште, каде по некоја судбина одам и јас. Кога се вратиле од Сплит, решиле да живеат заедно“.

„Татко ми немал пари и поради тоа мајка ми ја немала венчаницата и венчавката што ја посакува секоја жена. Само го поминала стариот пат и продолжила да живее со татко ми во мала соба во стара куќа. На мајка ми не ѝ пречеше тоа што беше собичка без струја и вода. Била среќна со човекот кој го сакала. На што се надевам. Сигурно трпела и многу плачела, а никој од нас тоа да не го знае. Во таа мала соба ме добиле мене“.

„По породувањето, мама била во кома, едвај преживеала. Лекарите ѝ рекле дека не треба да има деца, но како и секоја жена сакала да биде мајка. Бев многу мало бебе. Ме одгледаа баба ми и дедо ми кои се посебна приказна, како и обично, мајка ми беше во болница, а татко ми беше на работа. По некое време моите родители успеа некако да направат мала куќа, во која јас живеев 6 години. Мојот татко секогаш работеше, мајка ми секогаш беше дома со мене, сакаше да заработи некој денар повеќе и да си купи нешто убаво.

„Мајка ми почина на 23 јануари на 29 години“

„Почина сакајќи маж кој не можеше да се откаже од пурите иако знаеше дека таа има проблеми со дишењето. Ноќта пред нејзината смрт го најдоа инхалаторот што требаше да го купат рано утрото. Понекогаш се прашувам, дали се‘ уште ќе беше жива да најдеше друг маж, да имаше пари за лекување, да не пушеше татко ми. Засекогаш ќе ми биде жал што никогаш нема да ја слушнам нејзината страна од приказната поврзана со татко ми, за нејзиното детство. Се‘ би дала за да биде жива, да поразговарам со неа, да ги оговараме сите, да ѝ купам се‘ што некогаш сакаше. Драга моја, да си жива денес, ние две ќе го прославиме твојот роденден како што заслужуваше.“

Фото: freepik/TikTok - screenshoot