АНА БУНТЕСКА: “те сакам до небото и назад”

Има ли мерка за љубов?

знае ли некој како љубовта се мери

еве, децата велат

“те сакам до небото и назад”

оти небото во детскиот ум е бескраен

и некогаш се прашувам

дали душата е поголема од небото

та ми се чини оти мора да е

оти во неа и небо збира

сосе облаци и ѕвезди

и сиот дожд

сосе грмотевици и молњи

а сепак поубаво ми звучи она

“до небото и назад”

оти тоа барем знам колку чисто е

и оти тоа, детското небо

е поголемо од душата на возрасните

и затоа никому не верувам

ама баш никому дека ме сака со кажана мерка

небаре љубовта штоф е

па од неа одело ќе скроиме

или свечен фустан за забава

небаре љубовта течност е

та од неа ќе ги наполниме чашите

за живели со непознати да правиме

небаре љубовта храна на трпеза е

та како на скап коктел

ќе боцкаме и пребираме

детската љубов

таа кај тебе сакам да ја видам

да ги рашириш рацете

па да се премислиш

и угоре да ги крениш

и со чист глас да кажеш

“те сакам Ано до небото и назад”

и да се смееме небаре шега е

а и обајцата да знаеме

колку вистина има во детското поимање на љубовта

колку вистинска љубов во неколку збора е збрано

оти ко ќе не’ нема

душата на истото тоа небо заминува

токму на она, детското небо

она небо до кое љубовта ми оди

и повеќе не се враќа