Таму каде одам
сосема малку зборувам
зад мене делата ѕвонат како камбани.
Следен пат кога ќе ме кршиш
нека биде тоа на ситни парчиња
да не ме составуваат туѓи раце,
да не бидам човек,
да не бидам ѕвоно,
да бидам само сенка
гласник од зборови.
Минливи и менливи сме ние луѓето
нас и едно цвеќе на гробот
ќе нè замени после невреме.
За Женски магазин, поетесата Сања Атанасовска
