5 години гледам како сами создавате аутизам кај децата: Детски невролог со остро предупредување

„Одамна имав намера да ги споделам со вас моите согледувања за можните последици од интензивната употреба на најраната возраст на различни уреди со екрани: телевизори, компјутери, таблети, паметни телефони.

Дозволете ми веднаш да се дистанцирам и да кажам дека тука ги презентирам само моите набљудувања засновани на искуството. Може да се разбере како заплашување од незнаење - и јас имав можност да го слушнам тоа. Сепак, ми се чини дека се‘ се вклопува и полека доаѓа на место ...

Мојата работа бара од мене секојдневно да се среќавам со деца со помали или големи пречки во развојот. Како по некое правило, веќе пет години се соочувам со истиот проблем - деца кои практично не зборуваат на тригодишна возраст. Однесувањето на овие деца е слично на однесувањето на децата со аутизам. Заедничко им е тоа што, кога имаа околу една година, им беа дадени паметни телефони или таблети.

Овие деца го поминуваат практично целото слободно време со овие уреди, тие буквално живеат во нив. Ова влијае на изразот на лицето (изрази на лицето), насочувањето на очите (контакт со очите) и емоционалната сфера. Обидот да земете уред( телефон, таблет..) од дете предизвикува екстремно незадоволство и агресија. Како по правило, говорот не се развил или е рудиментарен.

Комуникацијата со околината, со реалниот свет е очигледно лоша ... Знаејќи колку е лесно да се мешаат причините и последиците, не исклучувам дека некои од овие деца се аутистични, и дека преокупацијата со гаџети е едноставно една од варијантите на стереотипно однесување ... сепак, следи еден од расказите.

Девојчето, 1 година и 3 месеци, живее во Њујорк. Внимание привлече фактот што таа не реагира и не одговара на вербални барања. Нема развиени соодветни изрази на лицето и гестови. Не беше толку лошо неколку месеци порано. Детето плескаше, мавташе па-па. Специјалисти се сомневаа на нарушување на аутистичниот спектар ...

Добив голем број видеа со епизоди од животот на детето. Сè започна околу 7-8 месеци од животот на детото, кога почна да јаде на столот за хранење, пред вклучениот телевизор. Да продолжиме понатаму: на една година, девојчето го помина практично целото свое слободно време пред екранот. Родителите го слушаа мојот совет и ги отстранија сите гаџети од детето. Како што се очекуваше, во првите денови тие забележаа раздразливост, хистерија и агресија кај девојчето, беше тешко да ја нахранат.

Но ... Контактот со очи и покажувањето се вратија! Отидоа на терапија. Ја разбирам колебливоста и субјективноста на проценката дадена на далечина ... Но, сè уште не престанувам да се прашувам: дали е можно да се сретнат ситуации во „спектарот“ со механизам што може да се карактеризира како „псевдоаутизам“? (Не сум сигурен дека поимот е точен, го сретнав кај Чарлс Њокиктјиен…) “

Автор: Олег Корењ, детски невролог од Новосибирск


Фото: Shutterstock

Можеби ќе ве интересира:

Писмо од мајка на аутистично дете до соседот кој ги малтретира