Ана Бунтеска: Јас сум ти, МАМО
Не знам дали
некогаш
Ќе најдам вистински зборови
Или доволно добри
Со кои ќе можам да ти кажам сѐ
Ама баш сѐ што си ми
И што секогаш ќе ми бидеш
Дури и тогаш кога и двете
Нема да сме повеќе живи
Не знам дали некогаш
Ќе можам да те изгушкам
Доволно долго за да знаеш
Дека и покрај сите наши разлики
Ти си мојот почеток кој крај ќе нема
Та да те стиснам толку силно
За да ми речеш пола сериозно, а пола на смеа
“доста бе дете, без здив ме остави”
Не знам дали некогаш
Ти имам покажано онака како што треба
Или онака како што заслужуваш
Каква утеха си ми кога утеха немам
И каква светлина си во ден, кој е црн ко ноќ
Колку твојот глас е некогаш доволен
За да знам дека сѐ ќе е добро
Дека сѐ мора да е подобро од вчера
Не знам дали некогаш
Ќе знам да љубам како што љубиш ти
Без кусур фаќање
Без да мериш на кантар
Подместувајќи го грбот под мене
За да здивнам и одморам
Тогаш кога не знам како да сопрам
Тогаш кога не умеам за себе да се грижам
Не знам
Еве признавам дека не знам
Како најдобро да ти кажам и покажам
Колку многу те сакам
Дури и тогаш кога се инаетиме
И кога немтуресто те гледам
Оти си ми рекла нешто што вистина е
Ама ете, спремна не сум да признам
Не пред тебе, ами пред себе
Оти како и секогаш
Ме познаваш подобро од што јас себеси се знам
Не знам дали некогаш...
Или еве нека е поинаку
Не знам дали секогаш
Ќе можам себеси да се дадам
Онака како што правиш ти
Без да чекаш фала
Без да чекаш признание
Та си велам многу често
Дека пред да ме снема од овој свет
Ќе можам во себе да кажам
Јас сум ти, МАМО
Јас станав ТИ
(среќен роденден Мајка, да ми траеш)
За Женски Магазин, Ана Бунтеска
