Чекаше 40 години за првиот бакнеж со неа: Неверојатна приказна која ќе ве натера да верувате во вистинската љубов

Добивај вести на Viber

„Секогаш кога ќе се сретневме, топло се поздравувавме, а потоа разговаравме со часови“, рече Бил.

Судбината секогаш го наоѓа својот пат, а вистинската љубов на крајот ги чека своите пет минути. Има многу докази дека оваа изјава е вистинита, а денес ви пишуваме за еден голем доказ дека вистинската љубов постои и има среќен крај.

Бил и Кристина се родени и израснати во истиот град. Оделе во исто основно училиште и се познавале со децении. Помеѓу нив отсекогаш постоела привлечност, но ниту еден не сакал да го признае тоа.

„Секогаш кога ќе се сретневме, топло се поздравувавме, а потоа разговаравме со часови“, рече Бил.

Иако на сите им беше јасно дека меѓу нив владее силна хемија, двајцата тоа не го гледаа. Бил мислеше дека Кристина е далеку од неговиот дофат, а таа мислеше дека не ја сака.

„Во тоа време девојките не ги покануваа момчињата први, па јас молчев“, изјави Кристина.

Бил наскоро се приклучил на војската, а потоа и на морнарицата, а потоа добил покана за нејзината свадба.

„Кога ја отворив поканата и го видов името на нејзиниот иден сопруг до нејзиното, добро се сеќавам дека си помислив - Моето име требаше да биде напишано таму. Но, знаете - не ја прашав јас, некој друг ја побара и јас продолжив понатаму. Животот продолжува“, се сеќава Бил.

Тие беа пријатели и животот продолжи како и обично, а потоа во 1999 година Кристина доби покана за неговата свадба.

„Во тој момент сфатив дека сум во погрешен брак. Кога дознав дека Бил се жени, помислив дека требаше да се ожени за мене. Но, јас молчев. Не беше нормално да го кажам тоа, затоа и молчев“, се присети Кристина.

Кога Кристина се разведе од сопругот во 2004 година, таа разговараше со нејзината мајка која ја праша: „Зошто никогаш не се забавуваше со Бил?

„Мамо, тој никогаш не ме ни праша да се забавуваме!

И тогаш поминаа години и двајцата не се видоа, не ни разговараа - секоја врска беше прекината. Кога Бил се развел, се сетил како се чувствувал за Кристина цел живот. Се сетил колку било лесно да разговара со неа, да се дружи и да се смее... Реши да ја побара, да го направи она што требало уште во старите времиња.

Знаеше дека живее во таа област, но не знаеше во која куќа. Така влегол во автомобилот и почнал да вози низ улиците, а потоа ја видел како стои пред куќата.

Го паркирал автомобилот пред неа и излегол. По 40 години, Бил и Кристина за прв пат се бакнаа таму, на патеката пред нејзината куќа. Една година подоцна се венчаа и оттогаш се неразделни.

Зашто, како што би рекол Балашевиќ: „Љубовта можеби не секогаш победува, но затоа е непобедлива...“