Луѓето бегаа од моите ќерки поради Дауновиот синдром: Искрено со инфлуенсерката Сара Беро

Добивај вести на Viber

Не мораме да изгледаме како совршено семејство за да бидеме среќни, вели црногорката Сара Бeро, самохрана мајка на три деца. Приказната на Сара која отворено зборува за секојдневието со близначките Ирма и Илда (11) родени со Даунов синдром и нивната сестра Ина која има една година и седум месеци, го трогна целиот регион. Таа стана пример на многу жени кои будно ја следат на Инстаграм и ја поддржуваат во борбата нејзните близначки да имаат детство како и сите други. Сара живее во Подгорица, сама со трите ќерки, има своја фурна и се занимава со маркетинг. Таа е претседател на првото здружение на деца и младинци со Даунов синдром во Црна Гора и член е на европската Федерација за деца со Даунов синдром, од која се дел 11 земји од Европската Унија, како претставник на Црна Гора. Нашата покана, својата приказна да ја раскаже за Женски магазин, Сара веднаш ја прифати. За да стаса да ги заврши сите обврски во денот, таа некогаш спие само по три часа. Разведена е, и вели дека со татковците на своите ќерки е во одлични односи, а најголема поддршка ѝ ја даваат родителите но и следбениците на Инстаграм кои се 161.000 на број.

„Ирма и Илда имаат 11 години, и родени се во седмиот месец. Додека беа на неонатологија, добов повик да појдам кај генетичар. Кога стасав кај него, мојот живот се смени. Од него, веднаш по раѓањето дознав дека моите ќерки имаат Даунов синдром. Од првиот ден, сфатив дека морам да се борам. Таа константна борба со животот, со околината, со сè што живееме, трае до ден денес“, ни раскажа Сара.

Таа вели дека болеста на близначките, поранешниот сопруг не ја прифатил најдобро на почетокот.

„Таткото на Ирма и на Илда не го прифати баш најдобро тој факт, но, беше млад и ништо не му замерувам. Тој е сега со девојчињата и тоа е најважно од сè“.

Додека Ирма и Илда биле мали, Сара поминувала низ многу тежок период. Околината, вели таа, била сурова кон нив. „Живеевме во изнајмен стан и продавав облека за да се прехраниме. Беше многу тешко, имавме многу непросипени ноќи. Но, најтешко ми беше во 2014 година, кога Ирма поради тешката операција ја загуби косата. Кога ќе излезев со неа, луѓето бегаа од нас. Кога одевме во игротека, мајките своите деца ги изнесуваа надвор од игротеката. Ова беше многу тежок период за нас. Тогаш, со денови размислував што да направам за да им докажам на луѓето дека оваа болест не е заразна и дека нема да премине на нивните деца“, се сеќава Сара.

За да им докаже на луѓето дека децата со Даунов синдром не се опасни за околината, Сара отврила Инстаграм и Фејсбук профил и почнала со нив да го споделува своето секојдневие и свооте обврски.

„Бев единствена мајка која тоа го направи, по мене тоа го сторија и други мајки, им дадов ветер во грб. Битно е вие како родител да го прифатите детето онакво какво што навистина е. Кога вие ќе го прифатите, и околината ќе го прифати“, советува Сара.

Храбрата мајка вели дека со денови може да зборува за проблемите со кои се соочувала, но, за неа, тоа е сега помалку битно. Важно е дека Ирма и Илда со нејзината помош се избориле за местото кое им припаѓа. Сара вели дека сите ние имаме исти права, а тоа се права на нормален живот.

„Ирма и Илда се девојчиња кои се социјализирани. Ја имаат пропатувано цела Европа, одат во редовно училиште. Беа професионални манекенки, одеа на балет и во редовна градинка и за нив нема пречки, нема места каде што не можат да бидат. Мама е тука за нив да го прави и невозможното. Ние зедно можеме многу нешта, и секој ден ги споделуваме на Инстаграм“, вели Сара.

Од пред неполни две години, нивниот живот го прави побогат Ина, најмалата ќерка.

„Не планирав да имам уште едно дете, едноставно се случи. Не се плашев и не размислував многу како ќе биде, навикнав на животот со Ирма и со Илда. Сепак направив Нифти тест во бременоста. Ина е дар од Бога, мојата замена, моето дополнување, она што ми стаса токму кога ми беше најпотребно. Има една година и седум месеци. Сестрите ја обожаваат, многу ја сакаат и се грижат за неа како вистински сестри. Таа на нив ќе им врати кога ќе порасне“, раскажува Сара за најмалата ќерка.

„Ина оди во градинка, а потоа за неа се грижи нејзиниот татко. Тој е мојата голема поддршка и понатаму иако се разделивме. Не поради нас самите, туку поради други работи кои не можевме да ги избалансираме. Додека сум во фурната или на снимање, за нив се грижи дадилка. Но, најголемата помош и поддршка ми се мојата мајка и мојот татко. Мојот ден е многу напорен. Станувам рано, ја носам Ина во градинка. За тоа време Ирма и Илда се сами во станот, навикнати се. Потоа ги носам кај девојката која ги чува, па се враќам во фурната или на снимање или на сликање, или извршувам обврски врзани за здруженито. Се враќам дома, правам ручек, а потоа или седиме дома, или одиме кај баба и дедо или одиме на прошетка. Понекогаш спијам и по три часа, не подолго, но со добра организација, сè може да се стаса“, раскажува Сара за еден свој обичен ден.

Таа додава дека и покрај набиената дневна агенда, таа наоѓа време за своите женски ритуали кои ѝ се многу важни.

„Одам редовно на козметичар, а девојката која ми ги прави ноктите е моја најдобра другарка. Таа ме прима кај неа понекогаш и во еден или два ноќе на третман, или доцна навечер, кога ќе ги заспијам децата. Исто така, мојот стилист Дино е мојот најдобар другар, така што тие влетуваат секогаш кога јас можам да ме средат. Жената мора да води сметка за себеси, макар и да седи по цел ден дома. Драги мои жени, ако не сте си убави на себеси, не можете да им бидете ни на другите“, порачува Сара.

За сите родители кои имаат деца со пречки во развојот, таа вели дека колку и да изгледа дека им е тешко, во многу ситуации им е полесно од родителите кои имаат деца без пречки во развојот.

„Тие родители се грижат дали децата ќе ги извесат на вистинскиот пат, се плашат од дрога, од насилство, од криминал. Ние, кои имаме деца со попреченост, колку и да ни е тешко, од таа страна Господ ни олеснил. Битно е сите да се грижиме за своите деца, да вложуваме во нив колку што можеме, да се бориме за нив. Тешко е за сите, особено сега кога владее вирусот Ковид- 19, но во животот треба да сме опимисти, да се бориме и да имаме позитивни мисли, затоа што какви ни се мислите, таков ни е животот“, е пораката на Сара за крај.

Милица Џаровска