Најголемите љубовни приказни во Југославија: Тие се сакаа додека смртта не ги раздели
Овие приказни се посебни и инспираивни онолку колку што единствени беа нивните протагонисти, а повторно толку животни, несовршени, реални. И во едно слични - посилни од смртта.
1. Јосипа Лисац и Карло Метикош
„Ти си сѐ што отсекогаш сум сакала, два животи своени во дела“. Овој стих е од песната „Моја магија“, една од баладите, преполна со чиста емоција и потресна искреност, која Јосипа Лисац ја посвети на својата вечна љубов, починатиот уметник Карло Метикош.
Една од, бидејќи Јосипа често истакнува дека сите нејзини песни се посветени на Карло. Нивната љубовна приказна е една од неколкуте кои влегоа во антологијата на екс ју уметноста.
Двојката својата љубовна приказна ја започна една февруарска вечер во 1971 година. Јосипа само што зачекорила во 20 - тите години, сѐ уште била несфатена девојка која е изгубена на музичката сцена, која со воодушевување и недоверба гледала во пејачката со неверојатен глас и необичен изглед.
Карло од друга страна, веќе во голема мера бил музички авантурист Мет Колинс. Така гласел псевдонимот на шармантниот рокер, создаден на улиците во Париз, каде Карло спиел со денови под отворено небо, живеел помеѓу бездомници, трагајќи по ангажмани.
По патот, тој се верил со повеќе од 20 жени, со една грофица, неколку модели, ќерка на генерал, келнерки...
Но, сето тоа радикално се променило со едно враќање во Петриња, каде што ја запознал Јосипа на еден настап.
„Таа беше малку дебела, слатка, но пееше феноменално“, рече тој во една прилика за неа, „првиот запис што го купи Јосипа во нејзиниот живот беше - плочата од Мет Колинс! Судбина…“
Од тој момент, нејзината кариера станува многу поважна за него од неговата. Нивниот прв заеднички албум беше наречен „Дневник једне љубави“, сосема соодветно, бидејќи нивните животи станале токму тоа. Тој правел музика за неа, таа ја изведуваше како никој друг никогаш.
Заедно ја стекнаа популарноста, заедно останаа сосема различни и потполно свои, патуваа заедно и живееја уметност.
Карло почина млад, на крајот на 1991 година, на 51 година. Но, нивната љубов не. Следната година, Јосипа организираше концерт во негова чест, кој остана традиција до ден-денес.
„Идентитетот се губи во бракот, не би можела да издржам било кој да ме нарече негова жена… за Карло никогаш не бев негова сопруга, туку бев само Јосипа“, рече таа на едно од многуте прашања зошто никогаш не се венчале.
2. Милена Дравиќ и Драган Николиќ
Нада и Џими Барк. Лепа Трајковиќ и Флојд. Јулијана и Прле. Милена и Драган. Ќе ги паметиме засекогаш по многуте улоги, но можеби најмногу по нивните улоги како сопруга и сопруг во брак кој траеше повеќе од четири децении.
Заплетот на оваа романса започна во бурната 1969 година, кога се сретнаа на снимањето на филмот „Хороскоп“. Милена беше нова sвезда на југословенската кинематографија и убавица по која многумина воздивнуваа.
Драган сè уште само младо момче од калдрмата во Белград, кое се обидува да се избори за своето место на големото платно.
„Кога ѝ пријдов, имав впечаток дека таа е моја стара пријателка од училиште што не сум ја видел долго време или девојка од околината што ја познавав цел живот. Токму тоа е нејзината вистинска големина“, откри Драган по нивната средба.
Не им требаше долго време за познанството да прерасне во љубов, љубовта во брак и бракот во домашна верзија на феноменот „American Sweethearts“. И тој брак, исто како и љубовта, започна - на филмскиот сет.
„Среде снимање на филм, го замоливме режисерот да ни даде пауза. Ја зедовме и нашата кума Сека Саблиќ и отидовме да се венчаме во општина Врачар. По венчавката, се вративме на снимањето и продолживме да работиме“, откри Милена во една емисија.
3. Силвана и Радмило Арменулиќ
Љубовта помеѓу Силвана и Радмило Арменулиќ беше меѓу најкратките, но и најбурните на оваа листа. Приказна достојна за холивудските филмови, која ги содржи сите елементи на вистински блокбастер - тешко детство, уште потешко растење, големи пријателства, уште поголеми успеси, принц (не на бел коњ, но во бело сигурно) и, за жал, трагичен крај.
Започна во Добој, во зората на Втората светска војна, кога се роди Зилха Барјактаревиќ, едно од десетте деца во сиромашно семејство.
Како млада се запознала со трагедијата, преку раната смрт на еден од нејзините браќа, а како млада ја запозна и музиката - нејзината прва голема љубов и влегувањето во некој друг свет.
Веќе на 16-годишна возраст, таа започнала да пее во сараевските таверни, и покрај противењето на нејзините родители, под името Силвана, избрано по примерот на италијанската актерка Мангано. Таверната не била нејзина љубов, но во неа ја пронашла личноста која стана подоцна.
„Беше потребно да се поднесат сите непријатности и понижувања. Кој не бил меѓу пијани, не знае колку е страшно“, зборуваше таа подоцна.
Можеби поради тоа, а можеби и затоа што нејзиниот татко бил пијаница, вниманието на Силвана во еден од белградските ресторани го привлекол мирен господин кој секогаш пиел само сок од малина.
Тоа бил тенисерот Радмило Арменулиќ, чие презиме Силвана ќе го земе по венчавката со него во 1961 година.
Комбинацијата на професионален играч на аристократскиот „бел спорт“ и кафанска пејачка од Босна дејствуваше како југословенска верзија на „Пепелашка“, а Силвана и Радмило се поддржуваа еден со друг во нивните сосема различни кариери.
„Се сеќавам, едно утро директно од кафаната дојде кај нас, седна на пијаното и почна да свири. Така настана песната“, се сеќава Радмило за создавањето на големиот хит „Шта че ми живот“, кој за Силвана го напиша нејзиниот голем пријател Тома Здравковиќ.
Но, за разлика од браќата Грим, приказната која ја пишуваше животот немаше среќен крај. Во октомври 1976 година, Силвана, заедно со уште две лица, почина во сообраќајна несреќа додека се враќаше од настап.
Тие велат дека на местото на несреќата е пронајдена скршена виолина.
Иако траеше „само“ 15 години, љубовната приказна на Арменулиќ остана една од најтрогателните со кои Југославија се сретнала. По спортската кариера, Радмило стана успешен тренер во тенис и селектор, се ожени со актерката Мира Пеиќ, но и денес редовно го посетува гробот на Силвана и со задоволство зборува за неа и нивните заеднички моменти.
4. Бранка Петриќ и Беким Фехмиу
Ава Гарднер, Марта Келер, Ширли Мекејн, Клаудија Кардинале, Кендис Берген... Беким Фехмиу се сретна со многу светски убавици и многу од нив сакаа да му бидат она што му беше Бранка Петриќ. Сепак, двајцата станаа еден од познатите југословенски парови.
Двајцата актери се сретнаа на Белградската академија, каде таа дојде од Нови Винодолски, а тој од Сараево, преку Косово.
Она што ќе стане една од најголемите љубови, започна во доцните педесетти години како пријателство.
„Тој беше ненаметлив и не дозволи никој да знае дека го привлекува некоја девојка. Но, исто така ги привлекуваше девојките и не правеше ништо, што секако беше интригирачко. Кога станува збор за нас, тоа не беше љубов на прв поглед. Неколку години ми беше само колега“, се присетуваше Бранка.
Тој престана да ѝ биде колега во 1960 година, а сопруг ѝ стана во 1968 година. Една година порано, Беким стана и голема sвезда, благодарение на неговата улога во филмот „I Even Met Happy Gypsies“.
Следуваа ангажмани во Италија и САД, соработка со големите Дин Де Лаурентис и Шарл Азнавур, појавувања со холивудски убавици...
За сето тоа време, Бранка беше со него, полна со љубов кон Беким и доверба во силата на нивниот брак, ретко љубоморна на некоја убавица од насловните страници. Бидејќи, на крајот на краиштата, таа исто така создаде успешна кариера во Југославија и го привлече вниманието на колегите, критичарите и публиката.
Сепак, деведесеттите години, мрачните години на овие простори, донесоа затемнување и во животот на Беким. Погоден од сите настани, гордиот Југословенец со албанско потекло се повлече и во 2010 година го заврши својот животот на 74 - годишна возраст, со истрел од огнено оружје.
„Имам тенденција да мислам дека сè уште не ја свртев таа страница од животот што суди и пресудува. Свесен сум, сепак, дека страниците на животот се вртат секој ден и дека зависи само од нас на која ќе и дадеме значење“, напиша тој три децении порано.
Најголемиот симбол на големата љубов на Бранка и Беким се нивните два сина, помладиот Хедон и постариот Уликс, кој исто така гради сериозна актерска кариера.
5. Габи Новак и Арсен Дедиќ
Една таква листа не може да помине без најпознатата музичка двојка помеѓу Вардар и Триглав. Тоа секако се Габи и Арсен.
За нивната љубов може да се напишат бројни новинарски написи. За нивната одлука да излезат од тогашните бракови и да напишат своја бајка. За песните што си ги пееја еден на друг, за тешките моменти што ги живееја заедно, за среќните што ги создадоа...
„Таа имаше својот живот пред мене, и јас имав мој, но еден ден сфатив дека сум наменет за неа, дека не можам да продолжам без неа, а тоа го сфати и таа.“
Со овие зборови, познатиот Арсен Дедиќ го опиша почетокот на љубовта со Габи Новак, антологиска љубов која траеше четири децении. Љубов која служеше како инспирација за многу генерации, вклучувајќи го и музичкиот опус на Арсен, кој остана врежан во историјата на музичката сцена во регионот.
Габи би рекла дека ќе го заштити со сите сили до крај, без оглед на несреќите што ги снашле на патот. Така беше. Таа остана со Арсен до неговата смрт. Арсен би рекол дека таквата љубов не може да се испланира, ниту пак работеле на неа. Едноставно им се случила.
