„Не сум ги испрала пижамите на мојот покоен син, ги гушкам, сè уште мирисаат на него“: Потресна исповед на неутешна мајка
- Ги сакаше своите долни пижами и ги носеше со црн елек, честопати покажувајќи ги новоформираните мускули во огледалото, што ќе не‘ насмееше сите - вели денес мајката на Харви, Кристал: - Пижамите не се испрани и денес, а се‘ уште мирисаат на него. Сè уште го чувствувам, а сепак морам да прифатам дека никогаш повеќе нема да го видам“.
Светот на Кристал бил уништен кога нејзиниот син Харви и неговите тројца пријатели загинаа заедно на кампување, откако нивниот автомобил завртел во канал полн со вода во руралните делови на Северен Велс на 19 ноември минатата година.
Иако сите четири момчиња се удавиле, по истрагата се покажало дека Харви, кој седел во задниот дел на сребрената Ford Fiesta, успеал да го спушти прозорецот и да го откопча појасот - знаење кое засекогаш ќе ја прогонува Кристал.
- Тоа беше мојот апсолутен страв за време на сето ова - се надевав дека не бил свесен. Но, бил - сега размислува неутешената мајка.
- Во секој момент се прашувам за што размислувал на крајот. Дали бил исплашен? Дали го болело? Дали размислувал за мене, неговата мајка, како што често прават децата кога се во неволја или повредени? Секогаш ќе живеам со тоа. Еден дел од мене буквално умре кога Харви почина - јас сум во постојана состојба на копнеж повторно да го видам и да го прегрнам. Тоа е болка за која чувствувам како физички да ми се кине срцето - од моментот кога ќе се разбудам до моментот кога ќе ги затворам очите навечер - го чувствувам неговото отсуство во секоја клетка од моето битие - пренесува Кристал во емотивното интервју на по повод годишнината од смртта на нејзиниот син.
Денес, таа води кампања за заштита на младите возачи и планира добротворна организација за да се осигура дека „чистата и љубезна душа“ на Харви ќе продолжи да живее. А особено ѝ се скапоцени неговите долни пижами, бидејќи ја потсетуваат на неговата последна вечер дома.
- Се обидуваше да се „набилда“ во теретана, па отидов и му купив еден куп протеински јогурти. Тој влезе во кујната во пижами, ме прегрна и ми рече: „Фала мамо, го ценам тоа“. Сè уште ја чувствувам неговата кадрава коса на моето лице и силните раце што ме прегрнаа. Се сеќавам дека мислев: „Каде отиде моето мало момче? - се присетува таа.
Кристал немала поим дека ова ќе биде еден од нејзините последни моменти со нејзиниот син, кој сонувал да отвори своја италијанска пекара. Помалку од 48 часа подоцна, тој и неговите пријатели од факултет биле мртви. Момчињата лежеле неоткриени два дена, што предизвикало операција за пребарување и спасување која ги обиколи сите британски медиуми, додека беспомошната мајка се тресела од неизвесност.
- Полицијата ни кажа да не одиме во Сноудонија за да се вклучиме во потрагата и дека им требаме дома, во близина на телефонот. Првата вечер го послушав тој совет, но после тоа не можев. Јас и мојот партнер Пит тргнавме кон Сноудонија околу шест часот наутро - бев хистерична, трчав до случајни пешаци, велејќи: „Го видовте ли нашето момче?“ покажувајќи им фотографии.
Сеќавајќи се на моментот кога дознала дека умреле, Кристал добила повик од полицаец кој ги замолил да отидат до полициската станица.
- Ни се јавија да ни кажат дека возилото е пронајдено - но не дадоа повеќе информации. Шокот беше толку голем што се чувствував како да сум надвор од телото и дека сè му се случува на некој друг - почувствував дека сè се случува како забавена снимка. Не внесоа во собата и тогаш ја дознав веста - рацете ми станаа сиви и бели и се чувствував како да ги бодат со метални игли. Сè ѕвонеше. Пит вели дека сум била во делириум и постојано сум викала: „Не може да е тој, не моето момче“.
Кристал знаела дека момчињата престојуваат во куќата на дедото на пријателката - и видела видео порака која ја уверувала дека ќе бидат безбедни. Таа не знаела дека нејзиниот син планирал да оди на кампување - ниту знаела дека неговиот пријател Хуго, кој го положил неговиот тест само шест месеци претходно, дека вози. Фактот што таа не проверила кој ќе вози со другите родители пред да го пушти Харви да оди на кампување е вистинско мачење за неа.
- Хуго беше нов пријател од факултет, не знаев дека воопшто постои и немав поим дека Харви има пријатели кои знаат да возат. Ми рекоа дека ќе престојува кај дедото на другарка две ноќи и дека таткото на другарот ќе вози. Секогаш ќе се јадам поради тоа - затоа што тоа беше прв пат кога не се јавив за да се уверам во тоа - но тој не ми даде причина да се сомневам во неговата приказна и не сакав да го посрамотам - со жалење признава оваа мајка.
Кристал вели дека последната порака на Харви си игра во нејзиниот ум - бидејќи несреќата се случила во Гараг, Гвинед, само еден час подоцна.
- Тој испрати фотографија со поглед од куќата на неговиот дедо, но мојот одговор до него, смешна снимка од неговата мала сестра, никогаш не беше отворена. Се обидов да му се јавам и постојано му испраќав пораки со барање да ми се јави, но ништо не се случи, поради што веднаш знаев дека нешто не е во ред.
Виш судски лекар минатиот месец изјави дека трагедијата можела да се спречи и дека недостатокот на возачко искуство е главен фактор за несреќата. Истрагата покажа дека Хуго изгубил контрола кога се приближил до свиокот „премногу брзо“.
Оттогаш Кристал се залага за промена на законот. Таа формираше добротворна организација во спомен на Харви и сака да види воведување на таканаречените дипломирани дозволи - каде што новите возачи се ограничени и во брзината што можат да ја возат и во бројот на патници што можат да ги превезат.
Овој закон е веќе активен во Канада, Австралија, Нов Зеланд и некои американски држави, што доведе до намалување на смртните случаи за 40 проценти.
- На 17 и 18 години се‘ уште се деца - можат да имаат стотици лекции, но штом ќе влезат во кола со другарите, тоа е друга приказна. Не смеат да купуваат алкохол на 17 години, но можат да бидат задолжени за смртоносно оружје - тоа е лудост - истакнува таа.
Во спомен на нејзиниот син, мајката основала и добротворна организација „Shine On With Harvey Oven“, која финансира музички и други креативни работилници за деца кои не можат да си ги дозволат.
- Харви отсекогаш ценел сè што имал, како часови по музика и можност да си ги дозволи. Тој беше толку благодарен за сè, па добротворната организација го сумира како личност. Сè за што сум работела е за моите деца - и кога ќе ги нема, се прашувате која е поентата на било што веќе - се прашувате која е смислата на животот. За мене сега смислата на животот е дека светот што ќе го напуштам мора да биде подобро место отколку што дојдов, како што тоа го направи Харви - заклучува неутешната мајка.
Извор: Мирор
