Нејзиното момче уживаше рамо до рамо со мајка ѝ: Данијела Мартиновиќ на промоцијата на книгата се отвори за големата траума

Добивај вести на Viber

Фото: Принтскрин видео Инстаграм профил Данијела Мартиновиќ

Данијела Мартиновиќ ја претстави својата нова книга наречена „Туширање на душата“. Станува збор за автобиографија во која, како што вели, го претставила своето вистинско јас, а не сликата која за неа ја создаваат медиумите. Во неа таа се присети на сообраќајната несреќа во која испаднала од автомобилот, а зборуваше и за нејзината венчаница. На промоцијата ја поддржаа многу колеги и пријатели. А мама Ивка и партнерот Јосип не ја криеја големата гордост. 

„Добредојдовте драги мои пријатели, тоа што денес седиме овде на презентацијата на оваа книга е нешто што не можев да го сонувам ниту во моите најлуди соништа...“, изјавила Данијела Мартиновиќ на претставувањето на нејзината нова книга.



Но, тој сон се оствари. По сликовниците и поетските записи, Данијела ја претстави својата автобиографска книга, интересно насловена „Туширање на душата“.

„Напишав, всушност, на начин што ми беше фасцинантен дека цел живот сум во очите на јавноста и дека останав невидена, незабележана во поголемиот дел од мојот живот, а тоа беше фасцинантно за мене. Имав свое паралелно искуство на светот“, објасни Данијела.

Тој свет го преточила на стотици страници, во кои се присетила на бројни животни моменти.

„Тато изгуби контрола над автомобилот, испаѓаме од патот, колата е на страна, ракија ми прелета преку глава и го скрши задното ветробранско стакло, јас бев единствената што испадна од автомобилот“, прочита таа од книгата.

Овие спомени беа емотивни и за Данијела и за нејзината мајка Ивка.

„Не ја знаеше целата приказна, знаеше само некои сегменти и јас ја фатив, таа е со мене веќе неколку дена. Секое утро таа чита и јас ја наоѓам во солзи затоа што тоа е сепак еден живот, кој би рекла соочен, поминувајќи низ, всушност откривајќи ја како мајка ми, откривајќи го она што беше длабоко во мене и начинот на кој го доживеав целиот мој живот“, зборува Даниела.

На страниците од книгата таа целосно го отвори срцето и ја откри својата душа. А во еден дел зборува и за својата венчаница.



„Јас сум бел фустан. Јас сум венчаницата на Данијела. Јас, не по мој свесен избор, станав онаа која останува, онаа која се памети, онаа за која се раскажуваат приказни кои се пренесуваат низ генерации. Секогаш со восхит и стравопочит како молитви за заштита. Јас сум таа што и покрај сето она што човекот може да го оскверни, ќе остане чиста и невина. Звучи маестрално, но бев фатена несвесно“, пишува во книгата.

„Ми беше интересно, навистина мислам дека сè околу нас, сè што не опкружува, сè со кое имаме контакт, а особено нешто што е клучен дел од нашиот живот, има свои чувства и свое искуство на реалноста. па јас сум всушност од перспектива на венчаницата, таа се соочи со многу прашања и всушност кажа многу прекрасни работи“, објасни Даниела.

Дали таа венчаница постои?

„'За жал повеќе не. Сакам да подарувам, сакам да ги подарувам своите работи, па како и многу мои работи, ја подарив во еден момент од мојот живот“, откри таа.

Даниела ѝ посвети едно поглавје од книгата на нејзината долгогодишна пријателка Дорис. Двете се родени во иста ноќ, а Данијела е само два часа постара.

„Секогаш плачам кога е Данијела во прашање. Има само двајца луѓе кои предизвикуваат голем вид на емоции кај мене, а тоа се мојот син и мојата Данијела. И нема приказна. Па кога ми го прочита ова, останав без зборови, не можев од солзи. Но, генерално, таа ми ја читаше целата книга кога пишуваше поглавје, потоа ми се јавуваше и ја читаше и јас секогаш бев како - ќе ти се јавам за две минути“, рекла Дорис Караматиќ, харфистка. 

Данијела признава дека најзаслужен за создавањето на оваа книга бил нејзиниот ментор Бранислав Глумац.

View this post on Instagram

A post shared by Danijela Martinović (@danijelamartinovicofficial)



„Јас всушност бев помошното весло, а таа беше чамецот и лакот. Со таа помошно лопатка само насочував некои нејзини бранови, каде треба да оди, скратувајќи нешто малку, главно беше многу креативно, добро искуствено и убаво“, рече Бранислав Глумац.

Пријателите, колегите и момчето Јосип Плавиќ дојдоа да ѝ дадат поддршка. Прекрасен период од нејзиниот живот сега е пред неа, но кога ќе се наврати на напишаното во книгата, признава дека не било лесно...

„Има некои поглавја, стигнав до 30-ти пат и престанав да бројам, дури тогаш плачев. Така, ми требаа 30 пати да ја прочитам и некако да се помирам да го спроведам како настан без никаков емотивен набој во мојот живот. Последната реченица во мојата книга е: И тогаш сè тргна на добро“, рече таа.